Yağmuru severim.Toprak kokusunu hatırlatır bana.Huzur dolu,ümit dolu,beklenti dolu...Bir de rengarenk gökkuşağı yok mu ? İşte ona da hayır demem.Ama o göz alıcı renkler de gidiyor bir zaman sonra.Toprak kokusu da dağılıp,uzaklaşıyor usulca.
Arayıp,bulamadıklarım var benim.Aramak istemeyip te,beni bulanlar da var.Kızgın değilim.Kırgın da değilim aslında.Garson hariç kimseden bir şeyin hesabını istemedim ben.Zaten kimseye de yaptıklarımdan dolayı hesap vermedim ben.
Yanımda olmak isteyenler ile yürüdüm ben bu yolu.Son durakta kimsenin olmadığını,güneşin sayesin de fark ettim.Tek kendi gölgem belirdi çünkü.İstemek te önemli değilmiş.İsteyipte,çok şey kaybeden insan tanıdım ben.BENİ DE KAYBETTİKLERİ GİBİ.Hele ki o ümit vermeleri yok mu ?. O verilen ve tutulası bir tarafı olmayan sözler yok mu ? .Sadece acıyorum.
Oscar ödülü almış film gibi geliyor bazı şeyler bana.Oyunculuk kusursuz.Sahte gülüşler.Herkes neler yapacağını bilir olmuş.Senaryoya tek ben çalışmamış olmalıyım ki afallayıp duruyorum.Şaşırmaktan alamıyorum kendimi.Bazen bu tür insanlara güneş bile küser olmuş,doğmuyor artık.Yıldızlar,gece kendini gizler olmuş... Bir insan,bir hayatı dibine kadar etkilermiş bunu anladım ben.Sadece ALIŞTIM hepsi bu.
SALİH SARIKAYA
- Captain, gözleriniz kıpkırmızı! Yoksa ağladınız mı?
- Neden ağlayayım, Madam?
- A, siz hiç ağlamaz mısınız?
- Hayır, asla alışık değilim.
- O halde bilseniz hayatta ne büyük ir zevkden mahrumsunuz! Ağlamak, ağlamak bu tatlı bir şey... Bu, yağmurun bir yaz günü kuru ve kızgın toprak üzerine yağışı gibi bir şey...
Sayfa 21 - iletişim yayıneviKitabı okudu
1887 yılında Japon imparatoru Meiji dönemin osmanlı padişahı 2. Abdülhamid’e armağanlar gönderir. Bu, tarih de ilk türk ve japon yakınlaşmasıdır. Tabi Meiji japonyayı dışa açmakta dünyayla buluşturmakta kararlı bir imparator. Temasın bir nedeni bu ama aynı zaman da o tarih de japonlarla bizim ortak bir düşmanımız var. Ruslar. Yani ruslarla her iki
"Hayır," dedi George. "Hayır Lennie. Kızmadım sana. Ben aslında sana hiç kızmadım ki , şimdi de kızgın değilim. Bunu bilmeni istiyorum."
Sayfa 125Kitabı okudu
Lennie başını çevirip George’a baktı. “Olmaz Lennie, nehrin öte yakasına bak ki, çiftliği görüyormuşsun gibi olsun.”
Lennie söz dinledi. George elindeki tabancaya baktı.
“Devam et, George. Ne zaman yapacağız bu işi?”
“Çok yakında.”
“Senle ben.”
“Sen... ve ben. Herkes sana iyi davranacak. Artık başımızda dert tasa olmayacak. Kimse kimseye kötülük etmeyecek, kimse kimsenin ekmeğini çalmayacak.”
Lennie, “Bana çok kızacaksın sandım George,” dedi.
“Hayır,” dedi George. “Hayır, sana kızgın değilim Lennie. Sana kızgın değilim, hiçbir zaman da kızmadım. Bunu böyle bilmeni isterim.”
Sayfa 118 - Remzi Kitabevi; 5. Basım; Çev; Ayşegül Çetin TekçeKitabı okudu
Replik
Zeynep öğretmen: Akşam oldu farkında mısın? Bu saatte senin yaşındaki çocuklar sokakta gezmez. Hadi evine git annen merak eder. Bende çorbamı içeyim.
Melek: Benim de param var... Bakaarrrr mısınııızz?
Melek: En sevdiğim içecek erimiş dondurma.
Zeynep öğretmen: Dondurma içecek değil. Yiyecektir.
Melek: "dondurma içecek değil.
Yeryüzünün Lanetlileri Kitabına J.P.Sartre Yazdığı Önsöz
1961 TARİHLİ BASKIYA ÖNSÖZ
Jean Paul Sartre
Kısa bir süre öncesine dek yeryüzünün nüfusu iki milyardı: beş yüz milyon insan ve bir buçuk milyar “yerli”. Birinciler “Söz”e sahipti, ötekilerse bu sözü ödünç almışlardı. Bu ikisi arasında aracı olarak hizmet veren satılmış kralcıklar, derebeyler ve tepeden tırnağa sahte bir burjuvazi vardı.