➤Yani mezarlıklardakiler ölü evet, lakin mezarlıklar ölü değil. Mezarlıklarda hayat var. Ve ölenlerden yaşayanlara bir nasihat var.
➤Ölülerin yerine koymaya çalıştım kendimi. Yapamadım. Görmek istediğinden ve göstermek istediğinden fazlasını göremiyor insan. Yaşamaya bu kadar çok alışınca ölmek diye bir şey yok sanıyor yada unutuyor, unutturuluyor.
➤ O bütün gün Yahya Efendi Dergâhının mezarlığında bunları düşündüm ve bu ölenler nerede şimdi diye geçirdim hep içimden. Bütün bu ölenler de benim gibi hiç ölümü düşünmeden yaşadılar belki de ama şimdi sadece bedenleri toprağın altında. Peki ya kendileri neredeler? Ölüm, beden için ama ruhları yani asılları, gerçek olan yanları onlar şimdi nerede duruyorlar?
Sayfa 39 - Nesil YayınlarıKitabı okuyor
Saçlarımın altında kafamı çepeçevre dolaşan
o çatlağa dokunmasını söyledim. İçini çekti ve "Ben sana her şeyi anlattım," dedi, "en derin duygularımı, çocukluğumu ve yaptığım en karanlık şeyleri. Sen niçin söz etmedin kendi geçmişinden? Ya da geçmişsizliğinden."
"Bana bu geceye kadar hiç firsat vermedin ki
bir şey anlatayım sana, hep çok konuşuyordun.
Öğrenmek istemiyorsun sandım benim geçmişimi, düşüncelerimi ve beklentilerimi ve bizim evlenmemizde herhalde bir şeye yaramayacak olan hiçbir şeyimi."
"Haklısın... bir şeytanım ben! Ölmem gerek!"
diye bağırdı, sonra kafasına vurdu, gözyaşları boşandı, pantolonunu çıkardı ve hemen evlendi benimle hızlı hızlı.
Yatıştırdım onu, çocuk gibi şımarttım (o bir çocuk) ve münasip bir hızda evlendirdim onu.
Evet, evlenmeyi beceriyor, evleniyor ama küçük Mum, üzülme sakın sen okuyorsan eğer bunları. Kadınlar Wedderburn'lere gerek duyar ama daha çok severler evde bekleyen sadık sevecen kocalarını.
Sayfa 131 - İthaki Yayınları, 1. Baskı, Ocak 2024, Çeviri: Süha Sertabiboğlu
Hiç böyle bir acı yaşamamıştım, hiç bundan derin bir acı duyma- mıştım. Bedenimi erkeklere satmanın acısı çok daha azdı. O acı gerçek değil, düşseldi. Bir fahişe olarak kendim değildim; içimde hiçbir duygu uyanmıyordu. Duygularım gerçekten içten değildi. O zamanlar hiçbir şey beni tanıyınca insan olduğumu hissetmeye başlamıştım. Fahişeyken
Çok mutluydu kadın.
Dünyanın nasıl bir yer olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu.sadece iyi düşünen, güzel bakan çocuksu bir yanı vardı.
Kaç yaşına kadar her şeyden bihaber olarak yaşadı. içinde hep saf duygular besliyor.
Sonra...
sonra aşık oldu. saftı bihaberdi olacaklardan.
Kalbi gibi temiz sevdi.
Heyecanlıydı
Daha da çocuk oldu
Sevgili Geçmişim,
Geçmişten geleceğe yazıldığını duymuştum ama gelecekten geçmişime yazarken bunu ilk defa benim yaptığımı düşünüyorum.
Bugünlük ellerimin arasında bırakıldığında ne yapmam gerektiğini bilemiyordum. Sonra düşündüm bir gün çocukluğumu unutmamak için, daima o kız çocuğunu dinç bir şekilde hatırlamak için günlüğüme en yaralı, en
