Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Bir kadının, kendi ayakları üstünde durmaktan işinde en iyisi olmaktan kim alıkoyar?
Onu karanlık dünyasına mahkum etmek isteyen hasta ruhlu bir adam...
Hostes olarak çalışma hayatına başlayan Ela, annesiyle birlikte yaşamaktadır. Yolu ne yazık ki A.Ünal ile kesişecek bundan sonra başına gelecekler rüyasında görse inanmayacağı
Selam kitapseverler.
Lahza serisini herkes az çok biliyor. Bende hümeyra kalemine bayılıyorum. Seri tamamlandı ve ben tek sefer de okudum. Böyle güzel seven bir adam hepimize nasip olsun
Mahalle kurgusu. Adana'da aşiret reisi ve karanlık dünyanın sözü geçeni Çakır Seyhanlı.
Mahru ise ölen annesi ve abisi. Ayyaş bir baba ile hayatı kötü
Tamah benim önümde eğilir.
10/10
BU NASIL BIR KITAPTI?!?! BU NEYDI?!? NE OKUDUM BEN?!?!?
Sevgili Leigh Bardugo, madem böyle muhteşem kitaplar ve karakterler yazabiliyordun, o zaman neden üç kitap bana Alina ve Malyen ezikleriyle eziyet ettin?
Gerçekten gölge ve kemik serisinin milyonlarca kat üzerinde bir seviyede olan, gerek konusu gerek evreni gerek karakterleri çok daha iyi işlenmiş bir kitaptı. Her karakterin travmaları ve geçmişten gelen acıları var ve karakterleri yeni yeni taniyoruz ama asla sıkmadan tanıtmış yazar karakterleri.
Kaz Brekker... O kadar çok sevdim ki onu. Aldığı ilgi ve alakayı bir hayli hak ediyormuş gerçekten. Zekası, numaraları, becerileri, her şeye rağmen 17 yaşında bir çocuk olarak dimdik ayakta durması...
Inej de çok çok iyiydi. Yani bu kadar derin ve harika karakterler yazan yazarın gölge ve kemikle aynı yazar olması inanılır gibi değil.
Çiftleri aşırı sevdim. Kaz ve Inej'den zaten bahsetmiyorum bile onlar nirvana. Sonlara doğru Kaz'ın Inej'e seni istiyorum dediği yer beni mahvetti mesela. Inej'in verdiği cevaba önce çok kızdım ama sonra dedim kızın da suçu yok bilmiyor, e Kaz'ın da suçu yok anlayamıyor... Gerçekten bu ikisi kavuşup mutlu olamazlarsa yapacaklarımdan ben sorumlu değilim.
Onun dışında Nina&Matthias inanılmazdı olarak kimya, nefret-aşk ilişkisi, istemsizce birbirl erine ine çekilmeleri...
Wylan ve Jesper çok çift gibi gelmediler bana yani arkadaş olarak daha iyi gibiler ama ikinci kitapta olay değişebilir tabi.
Kısacası herkese tavsiye edebileceğim okuyun okutturun diyeceğim ve muhtemelen uzun süre favorim olarak kalacak bir kitaptı heyecanla ikinciye geçiyorum.
960 syf.
10/10 puan verdi
Resmen bir serinin sonuna geldim, sanki yıllardır okuduğum serüvene son vermek gibi. Gerçi ilk kitabını ülkemizde ilk çıktığı zaman alıp okuyup sevmemiştim. Ama yıllar sonra yeni baskılaryla serinin tamamını tekrar alınca şans vermeye karar verdim.
Açıkçası en ufak şeyi bile bir noktada kocaman faydalı bir şeye dönüştürmeye o kadar güzel başarmış ki yazar söyleyecek hiçbir şeyim yok gerçekten çok iyi yazmış. Kitap bana her duyguyu yaşattı. özellikle bir sahnede yapılan atıf MÜ-KEM-MEL-Dİ.
Selin’in son kitabı olması sebebiyle her şeyin artık nihayete ermeye başladığı yerleri okuyoruz ve ilk başta 950 sayfa ne yazmış olabilir ki demiştim, ama o kadar güzel yazmış ki kafada işareti asla bırakmıyor. Ve ve hiçbir şey gerçekten mükemmel anlamda ilerlemiyorda pürüzler çok fazla ve buna rağmen okuması gerçekten çok keyifliydi. Hâlâ favori erkek karakterim Rhys. Ama buradaki karakterleri de çok sevdim herbirinin gelişimini izlemek gerçekten çok ayrı güzeldi.
Manon, o kadar güzel bir karaktere evrildi ki. Ne söylesem boş ve yetersiz onun için. Kesinlikle en sevdiğim karakterlerden biri oldu.
Bu seri hatta bu kitap hakkında sayfalarca yazabilirim. Nasış bir kafayla yazılmış ya. Gerçekten her olay birbirine çok iyi bağlandı. Her karakter kendi içinde ayrı bir gelişim tamamladı. Çok güzeldi çoook..
İnsan olmanın gereklerinden birisi sanırım bağ kurmaktır. Her ne kadar size ayakta tutmaya çalışan kişilerin, kimsenin onayına ihtiyacın yok, kimsenin sevgisine ihtiyacın yok, yaşamda mutlu olmak için çok daha önemli şeyler vardır dese de insan olarak bizler, bizden başka her şeyle bir bağ kuruyoruz. Sevmeye ve sevilmeye ihtiyaç duyuyoruz. Çünkü
·
Puan vermedi
Vuslat
"Tutunacak bir şeyler arıyorum. Tutunacak bir şey bulursam sanki tutunabilecekmişim gibi. Ellerim, kollarım, ayaklarım tutmuyor. Ölümden önceki an bu olsa gerek diyorum içimden. Bir ara öleceğim diye ümit edip sevindiğimi hatırlıyorum. Ama ölünmüyor. Ölenle ölünmüyor."
Doğuma daha zaman vardı ki oysaki. Zeynep'i de alıp
Kitapçıda gezerken kapak ve kitap tasarımı dikkatimi çekti ve Japon edebiyatına da ilgim olması sebebiyle kitabı aldım. Okuması keyifli bir kitaptı. Çevirisi de bence güzeldi; bazı noktalarda (Japon kültürü vs.) çevirmen açıklayıcı dipnotlar düşmüştü. Dil olarak da gayet akıcıydı.
Kitapta yoğunlukla adı geçen karakterlerimiz: Bunzo, Osei
Her Şey Hem Evet Hem Hayır
Dublörün Dilemması ile sevdiğim, Korkma Ben Varım’la kurgu yaratıcılığına hayran kaldığım ve böylelikle en sevdiğim yazarlar arasına giren Murat Menteş, Ruhi Mücerretle de aynı edebi keyif ve yaratıcılık hızını sürdürmüştü. Sonra araya uzunca bir boşluk girdi ve Fink ile tekrar Menteş’in edebi dünyasına giriş yapmış oldum.
Her romanında bahsi
40 yıllık bir evliliğin ardından dul kalmak.
"Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?"
Bunu söyleyen 40 yıllık eşini kaybetmiş bir adam; Jean Louis Fournier.
Fournier eşiyle geçirdiği 40 yıldan sonra eşini kaybediyor ve nasıl hissettiğini, ne düşündüğünü adeta bir günlük gibi yazmaya başlıyor. Henüz ilk sayfada yazma amacını da belli ediyor zaten:
Öykülere daha çok İstanbul mekânlık yapmaktadır. İstanbul'la berber öğretmenlik, yazarlık şairlikten mülhem, baş karakter istikameti ve giriftliğinde yol alınmaktadır. Bu baş kahramanın çevresinde, hatıralar ve hayallerle inşa olunmuş farklı farklı öyküler yaşanmaktadır. Öykülerde daha çok tek kişilik kahramanın, kalabalıklar içerisinde uluyan yalnızlığına şahit oluyoruz. Kalabalıklar içerisinde bireyselleşme tozunun daha çok yutulmuş olduğunu söylesek yanlış olmaz. İnsanlarla kavga etmeyecek kadar az temas etmenin mantığındadır bu tavır. Ama her şeye rağmen yazar, öykü baş kahramanlarını yalnızlığın odalarına hapsetmez, bilakis bütün çalkantılarıyla beraber hayatın içerisinde tutmaya çalışır. İstanbul gibi kalabalığın keşmekeşliğin merkezinde, zamanın ve mekanın üşümelerini yüreklerin tam orta yerlerinde yaşatmaya çalışır. Okunmasını tavsiye ederim. İyi okumalar. İlkay Coşkun
