"Aman Tanrım! Ne yaman bir gerçek! Yaşamak...Her şeye rağmen yaşamak arzusu..."
Sürekli maruz kaldığı çaresizlik içinde bir tür yenilmezlik hissinin belirmesine neden olmuştu, üzerinde fuzuli, yumuşak ne varsa yanıp kül olmuş da çelikten bir çekirdek kalmıştı sanki, tüm kudretine rağmen bükülebilir, karşısına çıkan her şeye göğüs gerebilirdi.
Sayfa 702Kitabı okuyor
"Ne toprağı öpüyor ne de göğsünü yarıyorum; rençper yahut çoban mı olayım? Yürüyorum; ama çirkefe, rezilliğe mi yoksa aydınlığa, sevince mi gittiğimi bilmiyorum. Bütün felâket bunda. Zaten bu dünyada muamma olmayan ne var ki! Sefahatin en derin çirkeflerine battığım zaman (hoş, her zaman bu haldeyim ya) daima Serer'e ve insana ait bu şiiri okurdum. Faydası dokunur muydu bari? Asla! Çünkü ben bir Karamazov'um... Çünkü uçuruma düşerken tam tepetaklak, ayaklarım havada gider, üstelik bu rezilâne yuvarlanmada kendim için bir güzellik bulurum. Kepazeliğin göbeğindeyken birdenbire kasideye başlarım. Varsın lanetlenmiş, âdi, alçağın biri olayım, gene de Tanrımı saran libasın eteğini öperim. Varsın aynı zamanda şeytanın peşinden gitmiş olayım, her şeye rağmen senin oğlunum Tanrım, seni seviyorum, insanları ayakta diri tutan sevinci bütün varlığımla duyuyorum."
OBLOMOV KİMDİR.?
“Onda sevdiğin şey zekâdan daha değerli bir şeydi; onun dürüstlüğünü, vefalı yüreğini sevdin. Saf altın gibi taşıdığı bu değer onun doğuşunda vardı, hayat o yanını hiç değiştirmedi. Birçok zorlukla karşılaştı, donuklaştı, uyuştu, neşesi, zevki bozuldu, yaşama gücünü yitirdi. Ama yüreği hiç bir sahteliğe düşmedi, lekesiz kaldı. En çekici kötülük onu ayartamaz, hiçbir güç onu doğru yoldan çıkaramaz. Bütün kötülükler etrafını alsa, dünyanın altı üstüne gelse Oblomov kötülüğün ardından gitmez, her şeye rağmen temiz, dürüst ve iyi kalır... Ruhu her zaman pırıl pırıldır. Onun gibi insanlara dünyada az rastlanır; kalabalıklar içinde birer inci gibidirler. İlya'nın kalbi bozulmaz, insan her zaman, her yerde ona güvenebilir. Sen onun bu yanına bağlı kaldın, ben de bu yanı için onunla uğraşmayı hiçbir zaman bir yük saymayacağım. Birçok değerli insan gördüm, ama ondan temizine, ondan iyi kalplisine rastlamadım. Birçok insanı sevdim, ama hiçbirini onun kadar candan, derinden sevmedim. Onu bir defa tanıyan artık sevmemezlik edemez. ”
Bir şeyi değerli kılan, onu her şeye rağmen koruyan kalptir.
Sahip olduğu ya da olabileceği her şeye rağmen hayat herhangi bir şekilde gelişim gösterecek hatta değişecek gibi görünmüyordu.
...
"Mamafih efendim
Ben de bitmez sanırım insanlık
Hem hayat devam ediyor her şeye rağmen
İşe kendinden başlayan olsa
Yaşanabilir, zaten hem.."
"Her şeye rağmen mümkün bir hayaldi, artık imkansız oldu. "
Sayfa 247
Her şeye rağmen ondan gerçek, sahici bir duygu kopartabilmiştim sonunda: nefret ne dizginsiz öfke!
"Ve her şeye rağmen onu seviyordum. Doğanın, onu dengeli bir bedel olarak kabuI edeceği kadar seviyordum. Sıradan bir beden değildi. Herhangi bir etten kalkan. O...bendi."
Sayfa 328Kitabı okuyor
Yanımda,her şeye rağmen bana yabancı, bütün yakınlığına rağmen benden ayrı,benden başka bir insan...
Sayfa 116 - YKYKitabı okudu
"her şeye rağmen azalmıyorsun.
bitmek,tükenmek bilmiyorsun yüreğimde.."
Her insanın içinde iyi bir yer vardır, bozulmamış bir saflık, her şeye rağmen bir parça masumiyet.
Sayfa 343Kitabı okudu
Diken ise tercih edip konduğun.
Anlaşılan kan revandır umduğun.
Batıp gidenlere kulak asmayın.
Sırtınızı bir Allah'a yaslayın.