Herkes bir yerlere gidiyor. Niyetlerini açıklamadan ... boş yere inciterek ... serseriler gibi!
Yaşam özlemini doyuracak bir olgu mümkün mü. Yirmi yıl sonra aynı şarkılar çalıyor. Elli üç yıl öncesi çekilmiş bir film gösteriliyor. Yirmili yılların, ellili yılların giysileri vitrinleri dolduruyor. Açlık, savaş, geri kalmışlık ve inanılmaz felaketlerle ilgili haberleri kitleler, masal dinler gibi dinliyor. İşte böylesi bir yaşam önümüzden gelip gidiyor. Sen kendi duvarlarının gerisine çekiliyorsun. O, kendi duvarlarının gerisine çekiliyor. Bir başka kentte. Bir başka ülkede. Herkes bir başka kentte. Herkes bir başka dili konuşuyor. ya da anlamaya çalışıyor. Aynı dili konuşan iki kişi yok.
Kitapta en sevdiğim yerlerden biri...
"...yaşamak herkes için zor. Hepimizin başına kötü şeyler geldi. Hepimiz çok sayıda haksızlığa uğradık ve bundan sonra da uğrayacağız. 'Fakat size hayatın adil olması gerektiğini kim söyledi? ' sözü çok hoşuma gidiyor.Hayatın adil olmadığının ve olmayacağının duygusal kabulü insanı çok rahatlatıyor. Bu, yapılan yanlışların yanlış olduğunu kabul etmemek değil. Yanlışa yanlış dedikten sonra onu bir kenara koyabilmek. Yolumuza devam etmek, ancak bu şekilde mümkün."
Sayfa 57 - Eksik ParçaKitabı okuyor
"Büyük Alman bilim adamlarından biri açıkça göstermiştir ki, hayvani bir doku, ne kadar pişirirseniz pişirin, ait olduğu hayvanın özelliklerini taşır. Öyle ki, ete bakarak onun hangi hayvana ait olduğunu söyleyebilirsiniz. Bunu bırakın, herkes tadından ne eti yediğini anlayabilir. Biz bir adım daha ileri gidiyor ve bir hayvanın etini yiyen insanın o hayvanın özelliklerini aldığını ileri sürüyoruz."
Romanın Macerası: Bozkurtların Ölümü Atsız'ın, tarihin tozlu sayfalarından çıkardığı Kür Şad'ın hikâyesidir. 639 yılında Çin sarayını basan 41 yiğidin hikâyesini Atsız Fransız kaynaklarından, muhtemelen Hüseyin Cahit'in De Guignes tercümesinden, daha üniversite yıllarında okumuş olmalıdır. Çin kaynaklarında Cie-şı-şuay olarak geçen
"bir bir gidiyor sevdiğim herkes."
" Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin,
Herkes bir yere gidiyor, önünü alamıyorum.." 
Erdem Bayazıt
Beklemek burada bir umut değil, endişedir. Herkes kendi endişesinin bulanık çalkantısında dönüyor, zamanın küçük aralıkları, dar aralıkları bir bir geçip gidiyor.
Sayfa 21Kitabı okudu
