Kitabı okumaya başladığımda kendimle konuşuyor, dertleşiyor gibi oldum. Okuduğum her bölümde, hatta özellikle "Kuş Bakışı" bölümde bazı şeylerin farkına vardım. Son üç yılda yaşadığım sıkıntılarla, sağlıkla, ölüm ile imtihan edildiğimi düşünüyorum. İnsan böyle zamanlarda üzüntüden ve yorgunluktan doğru düşünemiyor ya da fark edemiyor. Bu tür kitaplar işte o zaman çok daha verimli oluyor.
"Kendini sevmek diğer tüm sevgilerin başlangıcıdır."
Yazarımızın vurguladığı gibi başkaları için değil kendiniz için yaşayın. Kendinize değer verin.
Etrafınızdaki insanları iyi seçin. Hedeflerinize odaklanın. Pes etmeyin. Kıyas yapmayın. Ve en önemlisi şükredin. Bunca sıkıntı içinde bile şükrediyorum. Belki bu günlerim yaşadığım en iyi günler. Yarın ne olacağını bilemeyiz. Geçmişe takılıp kalmamak lazım. Geleceğe bakmak, sakinleşmek, sabretmek, umutlanmak, başkalarına umut olmak lazım. Karamsar ya da bitkin mi hissediyorsunuz? "Tükenmek" bölümünde yazarımızın sıraladığı bir kaç madde var. Bunları okuyup tükenmişlik hali içinde olup olmadığınızı anlayabilirsiniz.
Sanırım devam edersem tüm kitabı baştan yazmış olacağım. Bir kaç alıntı bırakıyor ve okumanızı öneriyorum
"Bilmek her zaman bildirmez ama bilirim kendimi bilmek bilgilerin en güzelidir."
"Zamana sabır göstermezsen seni yalnızca esir alır. Zamanla inatlaşma çünkü o herkese farklı görünse de herkese eşit davranıyor."
"Allah katında en aziz kul, intikama gücü yeterken affedendir."
Hadis-i Şerif
Keyifli okumalar, sevgiler