Kitaplarda okuduklarımızı unutuyorsak hâlâ neden okumalıyız?
Madem kitaplardan okuduklarımızı zamanla unutuyoruz o halde niye hala kitap okumalıyız?
Iowa eyaletinin Ames kentinde yayınlanan yerel “Ames Daily Tribune” gazetesinin köşe yazarı Rod Riggs, hızlı okuma kurslarının yayılmaya başladığı 60’lı yılların ortasında, bir arkadaşının bu kurslardan birine gittiğini yazacak ve şu şakayı
“Doğarken bindiğimiz trende anne ve babamızla tanıştık. O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini sanıyorduk.
Oysa,istasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi ve bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı.
Zamanla trene başkaları da bindi ve bizim için önemliydiler. Kardeşlerimiz,arkadaşlar, çocuklarımız, hatta hayatımızın
KİTAPLARDA OKUDUKLARIMIZI UNUTUYORSAK HÂLÂ NEDEN OKUMALIYIZ?
Cemal Tunçdemir
‘Okumak’, insanlar için, görmek veya dinlemek gibi doğal bir eylem değil.
Iowa eyaletinin Ames kentinde yayınlanan yerel “Ames Daily Tribune” gazetesinin köşe yazarı Rod Riggs, hızlı okuma kurslarının yayılmaya başladığı 60’lı yılların ortasında, bir arkadaşının
Hayat bu!
Yarınların ne getireceğini hiçbirimiz bilmiyoruz ki
Biz yarınlarla ilgili hayaller kurarken
Hayat çoktan kendi yolunu çizmiş bile..
Kitapların dünyasına inmemiş herkes,kitap okuyanların istisnasız her şeyden anladığını düşünür.Ama bunu saygıyla karışık değil,daha ziyade bencil düşünceleri için kullanır.Örneğin;peyzajdan musluk tamirine,dekorasyondaki estetik anlayışından boya yapmaya...
Örnek;çoğaltıldıkça çoğaltılabilir.
Çok kitap okuyanlarda bir numara yok aslında.Çok kitap okuyanlarda sadece her olguya,kişiye,kuruma,tabuya şüpheyle yaklaşan (septik)bir anlayış olgunlaşıyor ve algıları gittikçe genişlediği için meseleleri ampirik(deneyci,denetçi,bilimsel)bakış açısıyla görmelerini sağlıyor ve "bilmiyorum"yahut "ya öyle değilse"cevapları çoğalıyor.
Okumayan da okuyan da bir numara var sanıyor.
Bizim tek farkımız;bilmediğimizi,bilemeyeceğimizi biliyor olmak.
Onların yegane eksiği;bilmeden bildiklerini sanmak ya da bilmediğini net sonuçlarla biliyor hale geleceğini sanmak.Aslında hiçbirimiz hiçbir şeyi bilmiyoruz.
Evren bir umman.Kıymetli olan keşfe dair net sonuçlar elde etmek değil keşfe çıkmak.
Hemen hemen tümümüz,sonsuza dek yaşayacağımızı sanıyoruz.Aslında yaşam öylesine kısa ki...Göz açıp kapayınca dek tükenip gidiveriyor.Hiçbirimiz ne zaman veda edeceğimizi bilmiyoruz yaşama. Sevdiğinize,değerinin farkında olduğunuz bir kişiye, onu ne denli çok sevdiğinizi,onun ne denli çok anlam taşıdığını, hadi şimdi söyleyin. Bunu şimdi ertelerseniz ,korkarız ileride bir gün söylemek için geç kalmış olabilirsiniz.Hiç de zor degildir, "SENİ SEVİYORUM." diyebilmek.
“Doğarken bindiğimiz trende anne ve babamızla tanıştık. O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini sanıyorduk.
Oysa istasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi ve bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı.
Zamanla trene başkaları da bindi
ve bizim için önemliydiler. Kardeşlerimiz,arkadaşlar, çocuklarımız,
hatta hayatımızın aşkı...
Bir
Paçamda radyasyon dışında
Bir iç savaş var
Buradan anlıyoruz
İki kişi sırt sırta verdi
Buradan anlıyoruz
Yanlarında şahit getirmişler
İspanyolca bir şarkı söylemiştin
Buradan anlıyoruz
Hiçbirimiz diyorum Aziz
Yazılı bir sonla doğmuşken
Geriye doğru saymayı bilmiyoruz
Doğarken bindiğimiz trende anne ve babamızla tanıştık. O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini sanıyorduk.
Oysa
istasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi ve bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı.
Zamanla
trene başkaları da bindi
ve bizim için önemliydiler. Kardeşlerimiz,arkadaşlar, çocuklarımız,
hatta hayatımızın