Doğrunun, iyinin ve güzelin ne olduğunu hiçbirimiz bilmiyoruz: Ne sofistler, ne şairler, ne hatipler, ne sanatkârlar, ne de ben. Fakat aramızda şu fark var ki bu adamlar bir şey bilmedikleri halde her şeyi bildiklerini sanıyorlar; bense bir şey bilmemekle beraber hiç olmazsa bilmediğimden şüphe etmiyorum. Bundan da anlaşılıyor ki Tanrının bende gördüğü akıl ve hikmet üstünlüğü sadece benim bilmediğimi bilmediğimden emin oluşumdur."
Sayfa 51Kitabı okudu
Sende bilmiyorsun işte kim olduğunu.Hiçbirimiz bilmiyoruz kimiz biz? Neden burdayız? Nereden geldik nereye gidiyoruz?Hiçbirimiz hiçbirşey bilmiyoruz.
Kalabalıklar Hatıra Biriktirmez
Hudutları belirsiz, tanımsız bir ahaliyiz artık. Hangi yöne gitse kaybolan, hangi çenginin etrafında toplansa avuçları alkıştan patlayan şaşkın bir ahali. Gözlerimiz hırstan kan çanağı, ellerimiz kılıçsız, ellerimiz pudralara aşina. Yani biz Yunus’u anarken derviş, Hallac’ı anarken zalimiz; vurduğumuz serçelere suç buluyoruz. İçlerimiz darmadağın.
—«Ruhun ne olduğunu bilmem ben.»
— «Zavallı delikanlı! Biz hiçbirimiz bilmiyoruz ruhun ne olduğunu. Dindar mısınızdır?»
—«Geceleri.»
Sayfa 289Kitabı okudu
Sen kime çalışıyorsun acaba¿Büyümüşte küçülmüş...
"'Garip bir dünyada yaşıyoruz. İyinin ne demek olduğunu hiçbirimiz bilmiyoruz ama iyilik adına kötü olabilmek de bir erdemdir. Hiçbir kahraman masum değildir."
Sayfa 27 - Parola YayınlarıKitabı okudu
Diyeceğim o ki; kaseti geriye sardırmak çok daha
mutlu eder insanı bazen çünkü verdiği emeğin karşılığını
sevdiği şarkıyı dinleyerek alacağını bilir. Hayat da biraz
böyledir işte. Çok sevdiğin şeylere kavuşmak istediğinde mutlaka kavuşursun ama kavuştuğunda ortada o eski
senden eser kalmaz. Anlayacağın hiçbirimiz neyin mücadelesini verdiğimizi bilmiyoruz, zaman geçerken biz de
yolculuk sırasına konuyoruz. O yüzden kendini hiçbir şey
için üzme. Hadi eyvallah evlat...
Sayfa 50
Kimiz biz? Neden buradayız? Nereden geldik, nereye gidiyoruz? Hiçbirimiz hiç bir şey bilmiyoruz.
"Sende bilmiyorsun işte kim olduğunu.Hiçbirimiz bilmiyoruz.Kimiz biz? Neden buradayız? Nereden geldik, nereye gidiyoruz? Hiçbirimiz hiçbir şey bilmiyoruz"
Sayfa 17Kitabı okudu
Varoluşçu bakış açısına göre ölüm korkusu diye bir şey yoktur. Sebebi ise çok basit ; hiçbirimiz ölümü bilmiyoruz, tanımadık, görmedik...sevdiklerimizle yeterince zaman geçirememekten, yapmak istediklerimizi yapamadan, pişmanlıklarımızla, suçluluklarımızla bu dünyadan ayrılmaktan korkarız. Yani ölümden değil, nasıl yaşadığımızdan ve yaşayamadığımızdan korkarız...Ölüm korkunuza değil, yaşam korkunuza odaklanın.
Sayfa 57Kitabı okudu
Sen de bilmiyorsun işte kim olduğunu. Hiçbirimiz bilmiyoruz. Kimiz biz? Neden buradayız? Nereden geldik, nereye gidiyoruz? Hiçbirimiz hiçbir şey bilmiyoruz.
Sayfa 17 - Can YayınlarıKitabı okudu
Sen de bilmiyorsun işte kim olduğu-nu. Hiçbirimiz bilmiyoruz. Kimiz biz? Neden buradayız? Nereden geldik, nereye gidiyoruz? Hiçbirimiz hiçbir şey bilmiyoruz.
Sayfa 17
Kimseye uyum sağlamak zorunda değilim.
Kimsenin bana göre davranmak için incelik göstermediği gibi bende hiç kimseye göre adımlarımı ayarlayacak değilim. Herkes keyfince ben neden ömrüm yenince!
Öfkemi af buyrun ama susamam, insanların bir kısmı kötüdür ve onlari hep görmek zorunda kalırsın.
Tam tersi olmasını beklerdik oysa ki değil mi? Neden cevaplarımız dahi yok? Halbu ki ben her zaman kesinim. Sizin neden kesin kararlarınız yok. Sizler de kesin olan durumlara ihtiyacınız var. Aksi takdirde bu belirsizliğiniz beni öldürecek..!
Zamanın bize mecbur ettirdikleriyle beraber kendimizi, kendi benliğimizi kaybettik. Ne zaman yok olur bu zaman?
Hiçbirimiz bilmiyoruz değil mi?! Tıpkı nefesimizin hangi güne tekabül edeceğini bilmediğimiz gibi...tırnaklarımızı geçirerek yırtındığımız bu dünya hayatı için ne çok şey kaybettik ne çok şey kazandık...neyse ki gerçek dünyanın varolduğunun bilincinde ve fikrindeyiz.
Hazır yeri gelmişken şunuda söyleyeyim: İnsanlık, nefsine yenik düşmüşse eğer; bil ki, artık o insan olmaktan çıkmış bir zavallıdan farksızdır. Hayvanlar bile usülünce yaşayıp giderken, biz insanlar hayvanlardan bile aşağılık duruma düşürür olmuşuz kendimizi.
Öyleyse söyleyin bana, hanginiz nefsini yerla yeksan edebildi? Ne mutlu ona, galip gelmiş tüm fenalıklara!..
Gerçek şu ki hiçbirimiz otuz, elli ya da yüz yaşına kadar yaşayıp yaşamayacağımızı bilmiyoruz. Öte yandan, etrafımızda sevip saydığımız, aynı şekilde bizi sevip sayan insanlar olduğu sürece, kendi bedenimizi sevip saydığımız sürece - çünkü sahip olduğumuz en yakın şey bedenimiz- hayatlarımızın daha iyi olacağını biliyoruz.
Yarının ne getireceğini hiçbirimiz bilmiyoruz. Her şeyi doğru yapmış biri olmak mı yoksa "yaşadım" diyen biri olmak mı?
