Kitap oku, kitap sev. Okuyorsun, daha çok yerleşiyorsun toprağına. Okumak bir yağmur gibi senin için, çiçek açtırıyor, yemiş verdiriyor senin dallarında.
Sayfa 36 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Biz burjuvazinin allı pullu, telli tüllü metreslerine çiçek atmak istemiyoruz.
İnsanlar gelip geçici ve sıkıntılı bu dünya hayatı için yaratılmış olamaz. Bunca nimet boşu boşuna önümüze serilmiş olamaz. İnsanlar özgürlüklerinden yoksun bırakılıp köle yapılamaz. Hayat sahibi bir can bir hiç uğruna yok edilemez, insan içkiyle kendisini akılsız bir canlı derekesine düşüremez. Bir taş bile bir anlam taşır, her çiçek bir mesaj içerir. Düşen yaprak, yağan yağmur, esen rüzgâr hepsi hikmet iledir, kendi kendine olamaz. Ölümle her şey bitemez, zalim zulmüyle mazlum zilletiyle yok olup gidemez..."
Alt tarafı;
Bir çiçek koklayıp,
Bir hayvan sahiplenip,
Birkaç insan tanıyıp,
sevip gidecektik bu dünyadan.
Nasıl kötü biz zamana denk geldi,
Ömrümüz...
Nazım Hikmet
Ahmed Arif ne güzel demiş; "Sevmek için
sebep aramadım hiç. Sesi yetti kalbime.."
-
"Mümkün olsaydı eğer,
Sesini ekerdim saksıya,
Bir çiçek misali"
-
"Nefes aldığın şehir ne kadar şanslı. Kim bilir, sesini gökyüzü sanan kuşlar bile vardır." Sait Faik Abasıyanık
-
Sabahattin Ali: Yok olmak isteğiyle kalbim attığı
Aydınlık gazetesinde Hikmet Çiçek imzalı yazı Susurluk kazasının yıl dönümüne rastlıyordu. Yazının başlığı "Susurluk, Jitem ve Siirt Gurubu!" Hikmet Çiçek de Ergenekon davası sanıkları arasındaydı. Aynı davadan Silivri Cezaevi'ne konan İbrahim Şahin konu ile ilgili değerlendirmesini şöyle anlatıyordu:
"Susurluk olayından sonra
Sayfa 65 - Kripto Yayınları 22. BaskıKitabı okudu
Alt tarafı;
Bir çiçek koklayıp,
Bir hayvan sahiplenip,
Birkaç insan tanıyıp,
Sevip gidecektik bu dünyadan.
Nasıl kötü biz zamana denk geldi,
Ömrümüz...
• Nazım Hikmet
İnsan olmak ya da olabilmek...
Alt tarafı;
Bir çiçek koklayıp,
Bir hayvan sahiplenip,
Birkaç insan tanıyıp,
sevip gidecektik bu dünyadan.
Nasıl kötü biz zamana denk geldi,
Ömrümüz...
Nazım Hikmet
Ne fırtınalar koptu, benim hayat dallarımda...
Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan...
İçimde kıyametler kopsa da.
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından!"
Nazım Hikmet Ran
Oldu öyle saflıklarımız, günahlarımıza kefaret olsun:)
"İçini açmaman gereken insanlara,
çiçek açmışsın!"
Ben senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin.
Fedakârlığımı anlıyorsun, vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Yollar, eski yollar hüzünlü yollar
Ağaçlar gölgesiz, dallar çiçeksiz
Maziden her izi silmiş bir rüzgar
Yollar, eski yollar hüzünlü yollar
Akan bir dalgalı nehri andıran
Gölgeler bir gelip bir gidiyordu
Omuzları çökük gözlerinde
Bu yolun sonunda her geçen sordu:
"Netice bulmayan bir emel gibi
"Bu dallar acaba çiçek açmaz mı?
"Yoksa beklenilen esen yel gibi
"Bir daha gelmeyen uzak bir yaz mı?"
Sayfa 1918Kitabı okudu
Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma
Köküm sağlamdır, sarsılsam da kopmam dalımdan
Öyle kolay değil, rüzgarın önüne kapılıp gitmem
İçimde kıyametler kopsa da
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından..
Nazım Hikmet