“Bugünün gençlerine üzülüyorum, birbirlerinin kulağına aşk şiirleri fısıldamıyor, Ümit Yaşar’ı tanımıyorlar. Özdemir Asaf’tan haberleri olmadığı için, ‘ bir kelimeye bin anlam’ yükleyip birbirlerine seslenemiyorlar.”
... En çok sevilen, en önce gelir ... "Benim her şeyimsin," kolay laftır, herkes söyleyebilir. Eğer sizi her şeye tercih ediyorsa, ancak o zaman, her şeyisiniz demektir, gerçekten. Birisiyle ilgili duygularınızdan ya da onun duygularından şüpheniz varsa, derhal bir 'öncelik' testi yapın, her günkü yaşantınızdan örnekleri hatırlayarak. Şaşmaz gerçek hemen ortaya çıkacaktır. Sevgi, bir bakıma, önceliktir...
Sevgiyi gösteren tercihler değil midir?
Ben bu gece tercihi, sevgim yönünde kullanmazsam, sevdiğimi bir daha ifade edebilir miyim? Sevgili, boş zamanları dolduran biri değildir ki. İki elin kanda olduğu gün, sevgiline vakit ayırıyorsan, onu herşeye tercih ediyorsan, seviyorsun demektir.
Hani kitaplardan fal tutulur ya... Rastgele bir sayfa açtım. "Hayatın boyunca 100 kişi tanıdın, beş tanesi gerçek dostun oldu. Bu orana göre eğer dünyadaki herkesi tanıyabilseydin, 300 milyon dostun olurdu."
Nedense aklıma birden 'umutsuz' aşıklar geldi. Terk edilmiş ya da kaybetmiş. "Bitti... Benim için bitti. . Başkasını bulamam artık," diyen, hatta, hatta karamsarlıklarını ölümü düşünmeye vardıran kişiler...
Oysa kaç kişi içinde buldular aşkı? 100 kişi tanıdılar belki... Birinde gerçek aşkı buldular. Dünyadaki herkesi tanıma şansları olsaydı, aynı hesapla tam 30 milyon gerçek aşk bulmaları mümkün olurdu. Aşk hesaba gelir mi? "Gelmez," deseniz bile, açıkça ortaya çıkıyor ki, 'umutsuz' diye bir durum da yok... Tersinden düşünün. 'tek, eşi bulunmaz, benzersiz' aşkı nasıl buldunuz? Bir tesadüf değil mi, eninde sonunda O tesadüf olmasa... O kentte olmasaydınız? O okulda okumasa ya da o tatile, o seyahate çıkmasaydınız, aşksız mı kalacaktınız hayat boyu?
Guernica
Sadece Guernica'nın önünde bir gün, bir gece, ertesi gün kalabilir insan... Bir tablonun beni bu kadar etkileyeceğini tahmin edemezdim... Hele bu tablo o güne kadar yüzlerce fotoğrafını gördüğüm Guernica ise...
(...)
1937 Paris Fuarı hazırlanırken Avrupa'nın önde gelen sanatçıları, aydınları, Picasso'nun evine kadar gelerek ondan
Köşe yazarının dört beklentisi..
Bir köşe yazarı olarak, okurlarımın yazılarıma şu dört tepkiden birini göstermelerini beklerim. Her okur göstermeli..
Birinci tepki, bir köşeyi okuduktan sonra "Aaa.. Bunu bilmiyordum" demeleri. Öğretmen olmak keyifli birşeydir.
İkinci tepki, yazıyı okuduktan sonra "İnanır mısınız, ben olaya hiç