Hüzün, kendi başına müthiş bir deryadır.Hüzünlenemeyen insan gelişmemiş bir insandır.Kendinden kopukluğunun ,içindeki öze olan özlemin farkında değildir.
Denizci, çoban, dağlı,göçebe gibi doğanın görkemli görüntüleri karşısında yaşayan insanlar inançlıdir çünkü bu görkem kendini onların ruhlarına kabul ettirip ufuklarinin sonsuz büyüklüğü içinde gelişmelerine yol açar.
Ama bizim gerçek gıdamız toplumların,insanlıktan uzaklaşmaları ve hayvanlaşmalarıdır.Yeryüzünde bizim istediğimiz duruma gelmiş,bize tapar olmuş milyonlar ve milyonlar var.Ama biz bütün insanları aynı durumda görmek istiyoruz.İnsan, çamuruna üflenen ilahi ruhu tamamen reddedip madde hudutları içinde sıkışıp kalmalı.İktisat,çatık kaşlı bir korku iláhı olmalı onlar için.Devletler birbirlerini yok edecek türlü kötülüklerle uğraşırlarken,kişiler elde ettikleri ile yetinmemeliler,doymamalılar,kanmamalılar.Ne kadar fazlaya sahip olurlarsa olsunlar hırsları daha fazla artmalı.İstekleri,mide,para ve seks üçgeni içinde dolaşmalı.İffet, alçakgönüllülük,olanla yetinme,iyilik,iman,hele hele sahip oldukları şeyler için Allah'a şükür...Bu kelimelerin küf koktuğuna inandırmalı toplulukları,eğer bizim olmasını istiyorsanız...