İnsan sadece iki şekilde huzur bulabilir: O yeniden bir hayvana dönüşebilir. O zaman o tek olacaktır, o zaman hiçbir bölünme olmayacaktır, o zaman huzur olacaktır, sessizlik, ahenk... Ve milyonlarca insanın yapmaya çalıştığı şey farklı şekillerde hayvan olmaktır.
Savaş insana yine hayvan olma şansı verir; bu yüzden savaşın büyük bir çekim gücü
Sevgiye dair....
Mumun yanına oturmuş, kıpırdanan alevlere içini dökerken yanaklarından yaşlar süzülüyor ve mırıldanıyordu:
-Ey sevgili! Hayalin gözümde, ismin dilimde, sarayın kalbimde... Peki ama nereye kayboldun?!. Gözlerim her yerde seni arıyor, hâlbuki işte gözbebeğimdesin; kalbim durmadan seni özlüyor, hâlbuki işte bağrımın içindesin.
ISRARLA OKUMANIZI ÖNERİYORUM !!!!!!
Yaşlı kadın yatağından kalktı.
Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu.
88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu.
...
Penceresinden gözüken Kurtuluş
Bu yazı köyde geçirmek istedim. Köyde insanlar erken yatıp erken kalkıyorlar. Dolayısıyla sabah uyandığımızda olaylardan haberimiz oldu. Kitlenip kaldık televizyon karşısında. Bu neydi ki? Şaşkınlığımızın arasında onlarca farklı yorum duyup dinledik ama hiç biri dün gece duyduğum sözcükler kadar tesir etmedi bana. Teyzemin oğlu ve kardeşim on bir
Kuşağımın çözülmemiş huzursuzluğunu, sabırsızlığını ve sürekli onları daha fazla mutlu edebilecek şeyleri elden kaçırmış oldukları duygusunu yersiz buluyordum. Ferda ve ben, elindekiyle yetinebilen, ne istediğini bilen çalışkan, mantıklı insanlar olarak güzel bir çevrede huzur içinde yaşayacak, birbirimizi destekleyecek, para kazanarak hedefimize erişecektik. Neydi o hedef? Bilmediğim buydu işte. Kararlılığım, inatçılığım, iyimserliğim o hedefi zaman içinde görünür kılacaktı kuşkusuz.
Atatürk'ün Adalet'i...
Yaşlı kadın yatağından kalktı. Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu. 88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu. Penceresinden gözüken Kurtuluş Parkına bakarak
Zafer Ekin Karabay'ın intihar etnmeden önce bıraktığı mektubu;
"aslında bütün mesele neydi?"
"hani, ‘hayatın neresinden dönülse kardır’ dizesi var ya nilgün’ün, canım benim, ben yaşamın neresinden döneceğimi çoktan belirlemiştim. nilgün marmara’nın 29 yaşında, s. plath’in şubat ayında intihar etmesi, benim de 29. yaşımın 29 şubatında intihar etmemi gerektirmezdi. ama madem ki yaşamda kalmaya kendimi ikna edemiyordum, o zaman bir tarih belirlemeliydim ve 29. yaşımın 29 şubatını seçtim. bu yüzden ‘şubatta saklambaç’a bir yığın başka sırla birlikte intihar edeceğim tarihi de gizlemiştim. ne var ki, kitabımı bir türlü bastıramadım (o kitabı görmeden ölmek bana nasıl acı veriyor bilemezsiniz).
"ama şimdi yaşamımın bu ayrım noktasında hiçbir yerde huzur bulamadığıma göre bu tarihi bekleyecek gücüm de kalmadı. hem zebercet de belirlediği tarihten önce intihar etmemiş miydi? (kimbilir belki kendimle barışabilseydim...)
yerleşik yabancı’ydım her yere metin abi... sen yanarak öldün ve ben ne yangınlar geçirdim sana ulaşabilmek için.
daha ne kadar dayanabilirdim, herkesin bir başkasının acısı pahasına mutlu olduğu yaşama?
tüm arkadaşlarımı ve sevgilim meral’i çok seviyorum.
beni affedin."
*Mektuba ilk kez, Milliyet'te Can Dündar köşesinde yer vermiştir.
Kaynak: İTÜ Sözlük