HÖLDERLIN, Hyperion
İnsan, düş kurduğunda bir tanrı ve düşündüğünde yalnızca bir dilenci ...
Sayfa 8 - Can yayınları
İnsan kendini, kendi öz dünyasında bulduktan sonra yitiğin anlamı kalır mı? Her şey bizim kendi içimizdedir.
Biz yeryüzüne cennetin çiçeklerinden biri,
Ve cennete hayatın sonsuz bahçesi dedik.
Friedrich Hölderlin, Hyperion
Henüz seziyorum, bulamasam da.
Evet, eskilerin büyüklüğü bir fırtına gibi benim başımı eğdi, yüzümün çiçeğini koparıp götürdü.
"Haberin olsun ruhum, hâtırı sayılır bir yangın olacak bu.
ve sonra kalbinin enkazında çiçekler açacak.."
Evet,ah ey tabiat!acı,senin en yakının olmaya ve insanların kalplerinde beslenmeye değer.Bir mutluluktan bir ötekisine ulaştıran yolu gösteren de yalnız o dur,ve o dur ancak gerçek yoldaş.
Laf arasında:”Neden ölüme asla aldırış etmedim,biliyor musun?”dedi,”içimde öyle bir hayatın varlığını duyuyorum ki,onu ne bir Tanrı yaratmıştır,ne de bir ölümlü yüzünden o olmuştur.Ben,bizi biz yapanın kendimiz olduğuna ve ancak kendi erkin isteğimizin bizi evrenle bu kadar içten bağladığına inanıyorum.”
Gerçek acı coşturucudur.Aczini ayaklarının altına alan insan yükselir.
Şu sözüme inan ve onun,ruhumun ta derinliklerinden taşıp geldiğini unutma:dil pek lüzumsuz bir şey.Ne yaparsak yapalım asıl söylemek istediklerimiz her zaman için,denizin dibindeki inciler gibi kendi derinlerinde ilişilmeden kalır ve söylenemez.
Şunu bilesin ruhum!Hatırı sayılır bir yangın olacak bu.
En iyi şey dünyaya hiç gelmemiş olmak!
Eğer bir kez gelmişsen,yapabileceğin en iyi şey
Bir an evvel geldiğin yere gitmektir.
"Evet, unut insanları ey acı duymuş, kuşkularla kıvranmış, binlerce kez incitilmiş gönül! Dön yine geldiğin yere, o değişmeyen, sessiz ve güzel doğanın kolları arasına!"
Ben dünyayı her zaman bir ev hayatı gibi düşünmüşümdür.Bir ev hayatı ki içindeki herkes kalbinden aldığı buyruğu dinleyerek kendiliğinden ötekine uymakta,ötekinin hoşnutluğu,onun mutluluğu için yaşamaktadır.