ia
@iakcal
tek dileğim, mutsuzluğumla mümkün olduğu kadar eğlenmek
36 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bu sebeple ne kadar çok çabalarsak çabalayalım, edineceğimiz bilgi dünyanın gerçekliği değil, yalnızca insan perspektifinden dışavurumu olacaktır.
Tek tesellim, ölümden sonra hiçlik ümidiydi; orada tekrar yaşamak düşüncesi içime korku salıyor, beni hasta ediyordu. Ben ki henüz yaşadığım dünyaya bile alışamamışım, bir başka dünya neyime yarardı benim?
Acaba bir baştan bir başa hayat, gülünç bir kıssa, inanılmaz ve ahmakça bir masal değil midir?
Okur Takip Önerileri
Aman bana ne! Havaya uçsunlar! Ezsinler birbirlerini! Karıştırsınlar ortalığı! Paramparça olsunlar! Alevler içinde yansınlar! İnsanlık serüveni yeterince sürdü. Bitsin artık, konu kapansın. Yaradan yanılmış işte.
Dünyanın ticarileştirilmesidir bu; her şey tüketim ürününe dönüşür, her şey alınıp satılır, sınırsız talep pazarında yerini alır. Genelleştirilmiş fahişeliğin, satmanın ve kendini satmanın saltanatı.
İnsanlar hiç durmayan bu dönme dolapta birbirlerini arar, görmezden gelir, tartar ve kendilerini bir şeylere benzetmek için (iyi ya da kötü fark etmez, bir şeylere benzemek şarttı) uğraşırdı. Bunca farklılığın ardında, şiirde de söylendiği gibi, "benzer birbirine hepsi". Bir kez daha söyleyecek olursak, mübalağalı iltifatlar havada uçuşurken, alttan ala birbirini küçümsüyor, birbiriyle dalga geçiyordu hepsi.
Çalışın proleterler, çalışın, toplumsal serveti ve kişisel yoksulluğunuzu büyütmek için çalışın! Daha çok yoksullaştığınızda da, çalışmak ve mutsuz olmak için daha çok nedeniniz olacağından... Durmadan çalışın! Kapitalist üretimin acımasız yasası budur işte.
En rasyonel ihtiyaçlar bile (eğitim, kültür, sağlık, ulaşım, boş zaman etkinlikleri) gerçek toplumsal anlamlarından koparılıp büyümenin neden olduğu ihtiyaçlarla aynı nedenle bu büyümenin gelecekteki sistematiğinin içine çekilir.
Sistem sadece kendi öz ihtiyaçları için üretim yaptığından giderek daha sistemli olarak bireysel ihtiyaçlar kandırmacasının arkasına saklanır.
Toplumsal varlık olarak (yani, anlam üreticisi ve değer olarak diğerlerine göreli olarak) insanın "ihtiyaçlar"ının sınırları yoktur. İnsan niceliksel olarak sınırlı miktarda besin alabilir, sindirim sistemi sınırlıdır; ama besinin kültürel sisteminin kendisi sonsuzdur.
Sistemin tek mantığı varlığını sürdürmektedir ve bu anlamda stratejisi insan toplumunu yıkıldı yıkılacak durumda, sürekli açık içinde tutmaktır.
sonra acaba sorun
bende mi
diye düşünmeye başlıyorsun
ben kesinlikle her gece
kendimle oturmak
istemezdim...
yalnız olmanın yararları saymakla bitmez,
fakat yalnız olmamanın da tuhaf bir sıcaklığı var.
ve sorun şuydu ki
her şey daha önce gerçekleşmişti.
yapacak bir tür şeylerin varlığıdır
bizi
kendimize bir şeyler yapmaktan
alıkoyan.