"ZOR"UNLU VEDA
“I was the girl who was on your side.”~ Shootout-Izzamuzzic
Gitme fikrini aklımdan bile geçirmeyeceğim yerlerden uzaklaştığım günler harabe gibiyim. Ve bugün harabeyim. Evim yıkılmış, bahçem aşınmış, çiçeklerim koparılmış, bahar gitmiş kış gelmiş ve bunu en sevdiklerim yapmış.
Bir gün yoluna çiçekler serdikleriniz sizin çiçeklerinizi
Ne yola geldik, ne yolu terk ettik.
İşte şimdi buradayız.
Yol bizi bekler.
Yol, hiç bitmez
Yola devam.
Yolu hiç bırakmadık, özgürlük savaşımız hep sürdü.
Uğruna ölecek bir fikir bulamadım demişti bir şair.
Daha çok şiire ihtiyacımız var, daha çok sevmeye, yolda olmaya…
Hey sen, hiçbir zaman umut olmadığını söyleme bana, çünkü umut asla
Bertolt Brecht: üzerine bir inceleme.
Epik tiyatro kuramcısı, yönetmen, yazar, şair, erotik, politik, estetikçi, nihilist, komünist, biseksüel, fotoğrafçı… brecht, tüm bu vasıflara uyuyordu. Tiyatronun işlevini politize eden bir estetiğin, epik tiyatronun kurucusu ve baş temsilcisi, oyun yazarı, dramaturg, yönetmen, ve çağdaş tiyatroyu en çok etkileyen kişi, şair, hikaye yazarı,
Daha yeni kahve yaptım dedim belki biraz yaşamak adına bişe kalmıştır içimde. Yere döküldü :)) diyorki sen zıkkım iç. Helalinden bi ölüm neşemi yerine getirir ne diyim :) inşallah amin.
Bir yağmur damlası..
Gecenin bilmem hangi saati.. Pencerenin önünde bu satırları yazıyorum.
Dışarıda kimseyi incitmeden yağan bir yağmur..
Sokak lambasının ışığı birkaç kedi ve köpek, tek tük geçen arabalar..
Bilmiyorum nedendir yağmur yağdığı günler Sanki ince ince içime hüzün çiseliyormuş gibi hissederim.. Eski zamanlara giderim... Biz küçükken babannemlerin evinin damı vardı. Her yağmur yağdığında su akardı.. telaşla koyardık leğenleri.. sabah olduğunda boşaltır, okula giderdik . Ayakkabılarımızdan su geçmesin diye kenardan yürürdük.. hâlâ içimde kalmıştır yağmur birikintisi olan yerlere basmak..
Ve itiraf edeyim şuan hep su birikintisi gördüğümde basarak geçiyorum. :)
Neyse asıl konumuz bu değil; yağmur ve hüzün
birbirine çok benzeyen, çoğu kişiye ilhâm olmuş iki kelime..
İnsanın yüreğine hüzün çöktüğü zaman gözlerden yaş gelir. Tıpkı gökyüzü gibi.. ve bilmiyorum siz o zamanlar nasıldınız, ne anlıyordunuz? Ama ben hep bulutları ağlıyor zannederdim.. Ondandır belki de bu hüzün algısı. Geçmişten geçememektendir belki de.
İçinizden ne kadar abartıyorsun diyebilirsiniz ama ben böyleyim işte dertlenirim evsizleri; ıslanan kediyi,köpeği..Kendilerini korumak için köşelere kaçmaya çalışan herkesi, herkese üzülürüm.
İşte böyledir yağmur; kimine göre romantiklik kimine göre sevinç, kimine göre hüzün, kimine göre cefa, ve en önemlisi Rabbimin Rahmeti.. Bu kadar çok duygu taşıdığındandır bunca zamanlardır hep bir şeylere konu olması..
Hani stokta son bir kitap kalmıştır onu da sen almışsındır işte öyle bir mutluluk var içimde..
Şehirler arası otobüs yolculukları şiirler,hikayeler için hep malzeme olmuştur. Buğulu camlara resimler çizilmiş,hayat bir şerit gibi akmıştır yanıbaşımızdan. Hele mevsim kış olduğunda durduğunuz bir durakta uyku sersemi yüzlere vuran soğuk havanın ayrı bir tadı kalmıştır hafızalarda. Ben de çok severdim bu yolculukları. Hele bu yolculuklar senin yaşadığın şehre doğruysa daha ilk andan kalp atışlarımın hızlandığını hatırlarım. Bazen zamanın ağırlaştığı, her şeyin yerinde asılı kaldığı hissine kapılırdım. Kaç kez geçmiştim o yolları oysa. Yine de her geçişimde ayrı bir heyecan akardı içime. İçimde bir kirpi yürürdü sanki dikenlerini batıra batıra. Bir masamız olurdu seninle Edip CANSEVER’in masasına benzer. Umutlarımızı,hayallerimizi,gülüşlerimizi koyardık masanın üstüne. Bezende hüzünlerimizi. Zaman avuçlarımızdan akıp giderdi. En çok geriye dönüşleri sevmezdim. Her ayrılışımızda bir şeyler kalırdı benden. Hem sende hem de o şehirde. Eksildiğimi hissederdim. En son gözlerinde gözlerimi bırakmıştım. Ve ben o günden bu yana eksik yaşamaya devam ediyorum. Şimdi çok eskiden okunmuş bir şiir gibi hayat. Ne diyordu şair “Aşk ne kadar kısa unutmak ne kadar uzun.”(H)