Öncelikle, her resimli kitap çocuk kitabı değildir. Bu kitabı bir çocuk hikayesi gözüyle ele alırsak hata etmiş oluruz. Bu kitap yetişkinler için yazılmış resimli bir kitap :)
Ben hikayeyi çok sevdim. Hayatından memnun ama yalnızlığından yorgun bir kuş, aslında bir çoğumuz gibi. Akranlarına ve çevresine ayak uydurmak için, kendine bir eş bulmayı deniyor ve arıyor. Yanlış sularda yüzüyor ve bulamıyor. Sonunda vazgeçmişken, aslında hiç aramazken hayatının kuşunu buluyor.
Sanırım içime sinmeyen kısım, mutlu son oldu. Kendim mutlu bir son bulamadığım için çekemedim, kıskandım belki bilmiyorum. :D herkes mutlu bir son bulmak zorunda mı? Herkesin hayatının kuşu var mı? İnsanlara boşuna umut aşılamanız doğru mu ey yazar efendi? :)
Hikayenin çizimleri çok tatlı, bir kaç kısımda mizahı üstlenmiş, çok da güzel yapmış çizer. Bu noktada yazar ve çizer uyumunu çok sevdim.
Neden puan kırdım? Öncelikle mutlu sondan :D
Sonra da kafiyeli cümlelerin bi var bi yok olmasından. Yani tam böyle kafiyeli okumaya alışıyorsun, sonra hooop bir cızırtılı cümle. Akışı bozmuş gibi hissettirdi.
Velhasıl, yalnızlığın sonsuzluk gibi geldiği zamanlarda umut arayışına düşünce okuyabilirsiniz. Benim gibi umut etmekten yorulanlara tavsiye değildir. :D