" 'Uzun Bir Yalnızlığın Tarihçesi'nde beni yazmışsın, beni anlatmışsın, yani bütün sürgünleri... Sürgünde yaşayanların hepsi bu kitapta kendini tanıyacak...
"Salt beni anlattığın için mi sevdim kitabını? Hayır... Acıları çok şiirsel sunmuşsun, acılı sürgün anlatımını en iyi ve güzel verecek olan biçemi seçmişsin. Ne güzel, ne güzel...
"Hepsinden önemli olan, sürgünle geçen 1yalın yaşamın çok ustaca kurgulanması…"
-Aziz Nesin-
diye mektup yazar İrfan Yalçın'a, "Aziz Nesin" bu kitabı okuduktan sonra...
Devlet ile toplumun el ele verip sistem içinde oluşturulan yalnızlığa eş dost da arka çıkınca, uçurum yükseliyor ve dışlanmışlıklar başlıyor... Yalnızlığı ve açlığı okadar güzel anlatmış ki 1fareden medet umduğu yerde o 2 hissi yaşıyor insan...
II. Dünya Savaşı döneminde 1sürgün ki kimse ne kapısını açıyor, ne iş veriyor. İnsanın insana soğukluğuyla toplumsal dışlanmaya yol açtığı bu durum tükeniş ve ölüm dayatmasıyla, yaşanan gerçekliğin yalnızlık ve açlık olduğunun 1ispatıdır hatta öyle 1toplum ki, takım tutar gibi çocuksu 1cahillikle körü körüne bağlandıklari Nazi destekçiliğiyle de...
Annesi ile ilgili blmleri okurken ayrı 1acıma hissi geldi içime tabi işin içinde anne olunca yine sonsuz kabulleniş ve güven sözkonusu ve tam tersi olan toplum içinde oluşan bu güvensizlik durumunun yaşanmış ve hala yaşanıyor, evrenselliğini koruyor olması ne acı...
Yazardan okuduğum 2.kitap olan "Uzun Bir Yalnızlığın Tarihçesi" kesinlikle tavsiyemdir, severek ve üzülerek okudum.
Osman Balcıgil ‘in son kitabı ile karşınızdayım. Merhabalar!
Yine başarılı bir biyografi ve yine tarihten özenle seçilmiş önemli bir karakter.
Yazarın okuduğum sekizinci kitabı ve hemen hemen hepsiyle alakalı inceleme yazmışlığım var ama burada değil maalesef. (Bunu da belirtmesem içime dert olacaktı.) Kitapla alakalı yorumuma geçmeden önce
