Sanki kendisi mükemmel ve Allah'ın ne düşündüğünü doğrudan bilen birisiymiş gibi davranan, diğer insanların davranışlarını sürekli yargılayan insan, "dini doğruluk tutkusu" içindedir. Bu duygu içinde olan kişi, Türkçe söylendiği
zaman hiçbir anlam derinliği olmayan bir lafın Arapçasını söyler ve
birkaç Arapça kelime mırıldandığı için herkesin kendini üstün görmesini ve kendinden çekinmesini bekler.