Bu kitabı okumakta neden bu kadar gecikmişim ki?
Toplumun kadına verdiği rolleri öyle güzel işlemiş ki insanın kendinden örnekler bulması yadsınamaz.
Öyle güzel sorular soruyor ki düşünmemek, sorgulamamak mümkün değil.
Asıl sorunda bu değil mi? Soru sormamak, sorgulamadan kabul etmek, kendin olmaya uzaklaşmak, sadece ait olmak ama kendin olamamak.
“İdealizm sözcüğünün içinde kasıtlı olarak bir ahlak kavramı vardır ve bu materyalizm düşmanlarının kurduğu bir tuzaktır. Materyalizm düşmanları dünyayı maddeyle değil, bir ruhla açıkladıkları için gerçekte, yalnız onların bir fikre, bir ideale sahip olabileceklerine herkesi inandırmak isterler...Bu bir safsatadır. Felsefi idealizm, gereğinde en iğrenç işlere kılıf görevini de görür. İdeal üstüne söylenen şatafatlı sözler, kabul ettirilmeye çalışılan sömürünün üzerini asla örtemeyecektir.
Yani materyalizm ile idealizm kesin olarak birbiriyle bağdaşmazlar, materyalizmin her ilerlemesi, idealizme indirilen bir darbedir. Bu karşıtların birliğidir ve materyalizm ile idealizmin arasındaki savaş kaçınılmazdır...” (s.139).
Kadının Adı Yok 
Duygu Asena
