“ Umberto Eco, eski savaşlarla günümüzdeki savaşları kıyaslarken şu ilginç benzetmeyi yapıyor: “Eski savaş satranç oyunu gibiydi: İki taraf da karşı tarafın olabildiğince çok taşını almakla kalmıyor, özellikle onu mat etmeyi hedefliyordu. Oysa günümüzdeki savaş, her iki oyuncunun da aynı renkte taşları alıp hareket ettirdiği bir satranç partisi gibidir. (Oyun siyah-beyaz değildir, tek renklidir.) Kendi kendini yiyen bir oyundur.”
Sayfa 93Kitabı okudu
İnsan Hakları Eğitimi: Kimlerle ve Nasıl?
İnsan haklarının sık sık ihlal edildiği günümüzde, son yıllarda, insan hakları eğitimi ve onunla ilintili olarak vatandaşlık eğitimi gibi konular öne çıkmaya başladı. İnsan hakları eğitiminin eğitsel kazanımları olarak, bilgi, beceri ve tutum üçayağı anılıyor. Becerilerden kasıt, şunlar:
“- Aktif dinleme ve iletişim: farklı görüşleri
Kestane Dolu Kese Kağıdı
Adam kestane dolu kese kağıdını kadına doğru uzatıyor, kadın gülümsüyor fakat almıyor.
Tanıyorum bu gülümsemeyi!
Dudak hareketlerini silah veya mesaj olarak kullanmasını öğrenmiş insanlar var.
Sana acıyorum ve aramızdaki mesafeyi korumak istiyorum gülümsemesi bu.
Adam ısrar ediyor, “hatırım için.”
Duymasam ya böyle şeyleri.
Gülümseme,
Wyndham Deedes ve eşkıyalık
Tuhaf bir tesadüf, Eşref’in, aksi hâlde karanlık kalacak bu dönemdeki faaliyetlerinin anlaşılmasına imkân tanır. Eşref, ilki İzmir’de ve ikincisi Birinci Dünya Savaşı sırasında Kahire’de olmak üzere iki mühim noktada kendini, Wyndham Deedes isimli şahsına münhasır bir İngiliz rakiple karşı karşıya bulmuştur. East Kent
