Bir kadın bir adamı yağmur mevsiminde bırakmış; binlerce çocuk gözyaşını emerek büyüyormuş; kırlangıçlar büyük kentleri çoktan terk etmiş; kimse düşlerine sahip çıkamıyormuş; sevgi parayla yaşanan bir lüks olmuş; bir halkın onuru için binlerce genç ölüm orucuna yatmış; balkonlarda çiçekler giderek azalıyormuş; yaşlılar bir bir parklardan çekiliyormuş; çocukların soluğu anne teni kokmuyormuş; herkes penceresine ikinci bir perde çekiyormuş; “yalan, yeminin ikiz kardeşi olmuş” (M. Altıok); ekmeklerden sonra şarkılar da bozulmuş; insanlar inceliğini bir ip gibi boynunda taşıyormuş; para sesini yükselttikçe susan insan artıyormuş; hapishaneler birer büyük kent olmuş; herkes eşyalarıyla sevişiyormuş; gurbet artık evlere gelmiş; sular bile deterjanla temizleniyormuş; aşkın hiçbir gizi kalmamış...
Boşversene sen niye beklemeli
Sıktı artık bu kent beni
Çekip gitmeliyim hiç düşünmeden
Bulmalıyım aradığım o yeri
Şiirmiş, bilgelikmiş her neyse
Ne varsa benden kalsın geride
Kalsın o yalanlar, o yalan ilişkiler de
Ve ölümler ki sevdanın ikiz doğurduğu
Yetsin, taşımak istemiyorum hiçbirini yedeğimde
Daha önce Sifir Zaman'da söylemişti Calvino: "İnsan zaman içinde yaşayabilir, ama donmuş, dural ve devinimsiz bir geçmişte var olacaktır".
Yolculuk, mitos ve
anılar
'da başlar. Her ikisi de bütünlük simgesidir. Ancak ne mitos ne de anılar ayrılamaz
arzular
'dan çünkü yaşadığımız dünyaya biçimini veren arzulardır Despina'ya bakan
Sayfa 42Kitabı okudu
"..sevgi parayla yaşanan bir lüks olmuş;
bir halkın onuru için binlerce genç ölüm orucuna yatmış; balkonlarda çiçekler
giderek azalıyormuş; çocukların
soluğu anne teni kokmuyormuş; herkes penceresine ikinci bir perde
çekiyormuş; yalan, yeminin ikiz kardeşi olmuş, ekmeklerden
sonra şarkılar da bozulmuş; para sesini yükselttikçe susan insan artıyormuş; hapishaneler
birer büyük kent olmuş.."
Sayfa 84Kitabı okudu
