“29 Mayıs Salı gününün ilk saatleri... Konstantinopolis, ılık bahar gecesinin içinde kesin bir sessizliğe gömülmüştü. Surdaki Cenevizli nöbetçi, yarısı yıkılmış bir burca yaslanmış, cırcır böceklerinin şarkısını dinliyordu. Birden başka bir ses fark etti. İnilti gibi çıkan bir ses. Gitgide güçlenen bir ses. Kulak kesildi nöbetçi. Tatlı bir esinti, Osmanlı hatlarından gelen sesi yaslandığı burca getirip çarptı. Arapça kelimeleri açıkça duydu nöbetçi. ‘Allahu ekber... Allahu ekber...’ Ses Haliç kıyılarından başlayıp bütün sur boyunca dalga dalga yayılarak Marmara Denizi’ne kadar ulaşıyordu. Nöbetçi silah başına demeye kalmadan, surları, köprüleri, kapıları, sarayları, kiliseleri, evleri ve korku içinde kıvranan halkıyla bütün şehir, o tanıdık gürlemeyle sarsıldı. Mehmed’in dev topları surları dövmeye başlamıştı. Artık cırcır böcekleri susmuştu.”
Sayfa 483 - Everest YayıneviKitabı okudu
Duvar
Hafif bir esinti, bütün sevdiklerini, yitirdiklerini getirmez mi kimi zaman sana da ? Tenini okşayarak ılık ve başıboş sızarlar içine yavaşça. Sen ürperirsin, onlar çoğalırlar. Sonra tüm çoğalanlar seslenirken en derininden, yağmur olur şarkın ve gözlerinden süzülür.
Sayfa 37
Kadın yanı başından geçerken adam ılık bir esinti duyuyor. Hemen burnunun ucundan geçiyor kadın. Adam istese kadını koklayabilir. Ve kokluyor. Adam yorgundur.
Her'an bir yerde yaşam ile yarıştayim
Durmak mümkün değil,dönüyor dünya
Vadiler geçiyorum dağ tepe çevrem
Sırtım ,başım dert yüķlenmışim
Yollar uzun, yüküm ağır da,ağır
Salıveriyorum yokuş aşağı kedimi
Uçurumdan yuvarlanan taşlar misali
Kayalardan sekiyorum yol engebeli
Şelale , şarlaklar 'dan savruluyorum
Katrelerim, boynu bükük çiçeklerde
Güneşle beraber can buluyor
Buharlaşıp semaya YÜKSEL'iyorum
Bulutları toplayıp tekrar arza can olmak için
Bir emir,bir ılık rüzgar,bir esinti
Bir bahar bekliyorum, yem yeşil
Rengarenk çiçeklerin üstüne yağmak için
Hayatın hiç durmayan akışında
Sanat' ı İlahi'nin eşsiz nakışında
Yaratan'ın en net gördüğü bakışındayım...
Yüksel Ünlü