En başta, insan ne olmak istediği, ne yapmak istediği konusunda
kesin kararlı olmalıdır; tam da bu neredeyse hiç kimsede yoktur. Oysa
kararlılık ön koşuldur, o olmadan mutluluk olmaz. O olmadan insan
sürekli olarak bir belirsizlikler denizinde yüzer, akşam kurduğunu
sabah yıkar, ömrünü budalalıklar yapmak ve bunları telafi etmekle,
bunlardan pişmanlık duymakla geçirir. Bu pişmanlık hissi, ruhumu-
zun hissedebileceği en acı veren ve en nahoş duygulardan biridir; ken-
dini bundan korumayı bilmek en büyük sırlardan biridir... Telafi
etmek veya telafi edici çareler bulmak için, bulunulan yerden yola
çıkılmalı ve zihnin bütün keskinliği kullanılmalıdır. Fakat asla geriye
bakılmamak ve ilk gözlemden sonra beklenen ders alınmışsa, yapılan
hataların anısı her zaman zihinden uzaklaştırılmalıdır.
(Emilie Marquise du Châtelet: Mutluluk Üstüne İnceleme)
Temizlik yaptım bugün...
Hem de tüm benliğimde
Bütün kaslarımı,sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanımı bile temizledim.
Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce.
... Görmenizi isterdim.
Nasıl da çok yer kaplıyorlarmış inanmazsınız.
Bağışlamayı yerleştirdim yerine özenle.
Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarını.
Her yere görebildiğim
8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
Kaliforniya’da Long Beach şehrindeki Eyalet Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak ders verirken, aynı sömestrde benim iki dersimi alan bir kız öğrencim dikkatimi çekmeye başlamıştı. Bu genç bayanın şu özelliklerinin farkına varmıştım: Her şeyden önce çok güzel bir kızdı; gözüm gayri ihtiyari ona gidiyordu. İkinci olarak çok iyi bir öğrenciydi;
Seni seviyorum çünkü;varlığın en karanlık gecelerde bile dünyamı aydınlatıyor. Adınla başlayan her cümleye ibadet etmemek için zor tutuyorum kendimi..
Seni seviyorum çünkü;
Tüm kilometrelere rağmen yanımda olduğunu, dokunuşlarınla değil ses tonunla bile belirtmen hoşuma gidiyor..
Seni seviyorum çünkü;
Her geçen gün beni kendine tekrar tekrar
Sıradaki Ayrılık, Ayrılmayı Beceremeyenlere Gelsin..
Pişmanlık, ne yazık ki insanı öldürebilecek güçtedir. Daha çok acı çekmedim ben hayatta. Zira yaptığım hiç bir şeyden pişmanlık duymadan yaşadım belli bir dönem. Ne zamana kadar ? Sana kadar. Senin geldiğin yerde başladı her şey. O kapıdan ilk girdiğin yerde. Hala hatırlarım o gün ne giydiğini bile. Sonra günlerce bütün sokakları aynı yere çıkan
Anıt Sayaç
Çekiçle kafasına vurarak öldürmek, 6 ay şikayet etmedi diye kadına yıllarca cinsel saldırıda bulunan ve işkence eden adamın cezasını azaltmak... Her gün çok daha korkunç şiddet ve kadın cinayetleri ile karşılaşıyoruz. Bu şiiri de bu kadın cinayetlerine, şiddetine dikkat çekmek için tekrar yayınlıyoruz. Yeter artık yeter!
*
Ölülerimizi “sık