Bilemedim düşmanımı dostumu
Hapishanelere serdim postum
Anlamadım yârim bana küstü mü?
Göğüs gerdim dayanılmaz gamlara
Yirmi beş yaşında düştüm damlara
Yine bahar geldi yeşil Meram'a
Yanık bülbül yara açar bağrıma
Düşmanlarım gezsin benim yerime
...
Sayfa 101 - YKYKitabı okudu
Her şeyden kaçar insan.
Bazen mutluluktan bile
Mutluluk bile yara verir insana.
Acılarını tazeler.
Ama ne olursa olsun,
Mutlu olmayı ister.
Bir tek kendinden kaçamaz insan derler,
Fakat ben ilk önce kendimden kaçtım.
"Bir şey bize acı veriyorsa o şeyin içimizde çözülmemiş karanlık bir bölgeye dokunduğunu anlamalıyız, değil mi? Sorunlarımı çözdüğümde dışarıdan gelen hiçbir şey beni etkileyemez. Yalnız ego yara alır ve bunun karşılığını saldırarak verir."
Vaaaauuuu
Bugun seni düşünmeden yaşayabilmeyi başardıgım ilk gün. Hadı topla seni benden. Kalbim seni ugurluyor. Al bu yara sende kalsın. Artık beni acıtmıyor.
"Daha çok küçüksün, yüreğindeki ilk yara bandı bu, daha çok yol alacaksın yara alarak."
"Çok yoruldum ama; daha fazla ne kadar yara sığar ki bir kalbe?"
"Taşıyacağı kadar."
Sayfa 70 - Olimpos Yayınları
Ebelerin attığı ilk tokatta bir büyü var. Bir daha doğrulamadık :))
"Güzel bir yara ile dünyaya geldim; Bu benim tek donanımımdı."
Biz iyi insanlarız lan dedim kendi kendime. O yüzden hep kaybediyoruz, dedim ardından. Kötü niyetli insanlara iyi niyetle yaklaşınca kaybeden o değil, biz oluyoruz. Doğanın kanunu bu aslında. Bir belgeselde görmüştüm, yaralı bir aslanın yardımına koşan ceylanın yine o aslan tarafından öldürüldüğünü. Öyle olur çünkü. Yaraya ilk koşan, yara olmayı baştan seçmiştir. Unutmayın; her yar, bir parça yaradır. İşte tüm mesele bundan ibaretti.
