"Mü'minlerin bir kısmına dağ gibi nur verilir. Bir kısmına daha küçük nur verilir. Hatta en son gelen bir kişiye, ayaklarının baş parmağı üzerinde bir nur verilir. O nur bazen ışık veriyor, bazen sönüyor. Işık verdiği zaman iki ayağını ileriye atıyor, yürüyor. Söndüğü zaman olduğu yerde duruyor. Mü'minlerin köprü üzerindeki geçişleri nurlan nisbetindedir. Kimisi göz kırpmak gibi geçiyor, kimisi çakan şimşek gibi, kimisi de bulut gibi geçiyor. Kimisi akan yıldız
gibi, kimisi yarış meydanında şiddetle kaçan at
gibi geçiyor. O kimse ki, ayağının baş parmağı üzerinde kendisine nur verilmiş, o yüz üstü sürünür, el ve ayak üstü sürünerek yürür. Bir eli çeker, diğer eli sarkıtır. Onun etrafına ateş isabet eder. Kurtuluncaya kadar bu durumda kalır."
Taberânî
Sayfa 76Kitabı okuyor
Bişr el-Hafi "Şöhreti sevenin dini gider, rezil olur" demiş.
Sayfa 246
Gazali’nin ders aldığı söz;
“Elinden kağıt parçaları alınınca cahil kalıyorsun. Bilgi böyle mi olur?
Peygamberimiz (s.a.v) buyuruyor ki;
"Sen mutlaka takva sahibinin yemeğini ye ve senin yemeğini de takva sahibi olanlardan başkası yemesin." Çünkü takva sahibi, vereceğin zekâtı yolunda kullanır ve ona bu yolda yardımcı olduğun için sen de onun ibadetine ortak olursun.
Alimlerden biri sadakalarını sadece tarikat ehli olan fakirlere verirdi. Ona "İyiliklerini bütün fakirlere dağıtırsan daha iyi olmaz mi?" diye sordular. O da şu cevabı verdi;
"Hayır, sizin dediğinizi yapmam daha iyi olmaz. Çünkü bunlar olanca gayretlerini Allah için harcayan kimselerdir. Herhangi biri bir sıkıntı ile karşılaşınca gayreti gevşeyebilir.
"Bir kişinin gayretini Allah uğruna yöneltmek, bana, amacı dünya olan bin kişiye yardım etmekten daha iyidir."
Bu cevap Cüneyd el-Bağdadi'ye nakledilince sözü beğenerek sahibi hakkında "O, mutlaka Allah'ın velilerinden biridir. Çoktandır bu kadar güzel bir söz duymamıştım." dedi.
Sayfa 495Kitabı okudu
Halkın çoğunda bu durum hâkimdir. Bir sözü, kendilerinin iyi bildiği bir kimseden naklederek söylesen, o söz bâtıl da olsa hemen kabûl ederler. Değersiz ve kötü bildikleri bir kimseden doğru bir sözü nakletsen reddederler. Hakkı dâimâ kişiyle ölçerler. Kişiyi hakla ölçmezler. Bu durum, büyük bir dalâletdir.
Çağımızın hastalığı..
Aklı zayıf kimseler, insanları gerçeğe göre değerlendirecekleri yerde ; gerçeği insanlara göre değerlendirip belirlerler..
Hâlbuki akıllı kişi , akıllıların efendisi Hz.Ali ' ye uyar.
Hz. Ali (ra) şöyle demiştir :
“Gerçeği adama bakarak bilmeye kalkışma.
Sen gerçeği öğren , o zaman gerçeğe uymuş olanları da bilirsin. ”
İnsanin insan olabilmesi için ilk önce ruhun bedenle birleşmesi gerekir.
İnsanın kendi nefsinde benzerini gözlemlemediği bir şeyi öğrenmesi imkansızdır...
"Nerede düzen varsa orada akıl var demektir."
Aristo
Sayfa 115