Vatanabe kitapta ne kadar umursamaz, vurdumduymaz, yalnızlığı seven biri olarak aktarılsa da durum bence tam tersini gösteriyordu. Hayatında iki adet dönüm noktası vardı. Bu bana 17 yaşına kadar tamamen farklı bir kişiliği olduğunu bana düşündürdü. Ta ki o ilk dönüm noktasını yaşayana kadar... Can arkadaşı Kizuki’nin intihar etmesiyle ölümle tanışmış, ölümün yaşamdaki anlamını 17 yaşında öğrenmesiyle, hayata karşı beklentileri ve bakışı tamamen değişmişti. Farklı insanlarla tanışmış ama belki de hiçbirini benimseyememişti. Fakat Kizuki’den ona son kalan Naoko’ydu. Vatanabe için bir tek onun tesiri vardı. İşte bu yüzden de ikinci dönüm noktasını da ona Naoko yaşatmıştı. Ya da belki de bu ikinci ölümle Vatanabe gerçekte olan kişiliğine, özüne dönmüştü.
Hikayede belki de çarpıcı bir özellik yok fakat karakterlerin yaşamına dahil olup onların kişiliklerini inceleme fırsatı yakalanıyor. Sizi hikayeye çekiyor. Ama yine de farklı bir son ya da farklı bir akış eklenerek bu hikaye daha canlı olabilirdi diye kendi kendime düşünmeden edemediğim anlar da çoğunluktaydı.