İstanbul’un fethi tamamlanır ve Bizans’ın hapsettiği tüm hükümlüler salıverilir. Ancak iki keşiş(papaz) zindandan çıkmak istemezler. Huzuruna getirilen keşişlere Fatih sorar: “Niçin zindandan çıkmak istemiyorsunuz?” Papazlar derler ki: “Biz İmparator Konstantin’e adil ve hakperest ol dediğimiz için zindana atıldık. Böyle bir haksızlık karşısında
"Ama, kime, neden olursa olsun sevgi yasak. Annesi var sevilecek. Babası var... Hatta babada bile sevgi değil, korku karışımı bir saygı söz konusu. Kızlar annelerini severler. Bunca sevgi yeter de artar, genç kızlıklarında. Evlendikleri zaman da, çocuklarını severler. Kocalarını değil, çocuklarını..."
Sayfa 16Kitabı okudu
"Öyle bir yer ki devlet kapısı, merdivenin tepesinde olmak daha bir tehlikeli. Çekiveriyorlar bir gün altından. Ve sen paldır küldür gidiyorsun. Gittiğin zaman da kırığını onartacak kimse bulamıyorsun."
Sayfa 111Kitabı okudu
"Kabadayılıkta tüm sorun bir kez yaralanmaktadır. Biri çıktı, ceketinde bir çizik yaptı mı, gayrı hapı yuttun, demektir. Çünkü her bıçkın, bıçağını sende sınamak ister. Birinden kurtulursun, birinden yersin böğrüne oluklunun sivri ucunu. Ölür ya da sakat kalıp sürünürsün..."
Sayfa 170Kitabı okudu
"Politikanın kişide bıraktığı bir kirdir içtensizlik. Bilinçaltında sürekli bir kuşkunun zembereğini kendilerini kurdular onlar. Şimdi çekmek zorundalar."
Sayfa 108Kitabı okudu
