Gözümüze mi inanalım yoksa kalbize mi?
Bugüne mi inanalım yoksa yarınlara mı?
Çöküşlere mi batalım yoksa umutlara mı tutunalım?...
Yeniden tarayabilecek miyim
Saçlarımı rüzgârda?
Yeniden menekşe dikebilecek miyim bahçelere?
Ve gökyüzünde pencerenin arkasına
Koyabilecek miyim sardunyaları?
Yeniden dansedebilecek miyim kadehlerin üstünde?
Kapinın zili, sesin bekleyişine götürecek mi beni yeniden?
Sayfa 25 - Demaved Yayınları
Şimdi mi anlamıştık ölümün fiyat kırdığını, nicedir seri üretime geçtiğini, sahnelenen kanlı oyun için hep figüranlar, insan bedenleri istediğini? O aldırışsız, unutkan, açgözlü bakışın hiç mi suç ortaklığı yoktu? Suskunlukla sarmalanmamış mıydı işkence
çığlıkları, işitmediğimize inanalım diye?
“Ama dış görünüşten çok insanın içine değer vermek o kadar da garip olmasa gerek…”
“Kabı olmayan bir içeriğe değer vermek mi? Böyle bir şeye inanamam… Ben, insan ruhunun derinin içinde olduğuna sıkı sıkı inanıyorum.”
Sayfa 26Kitabı okudu
