Her hedefin arkasındaki üstü örtülü varsayım şudur; "Hedefime ulaştığım zaman mutlu olacağım" Hedefi öne koyan zihniyetin sorunu, mutluluğu sürekli bir sonraki kilometre taşına kadar erteliyor olmamızdır. Ben bu tuzağa sayısını hatırlayamadığım kadar çok düştüm. Mutluluk yıllarca gelecekteki halimini keyfini süreceği bir şey oldu. Kendime on kilo kas yaptığım ya da çalışmalarım New York Times'ta yer aldığı zaman gevşeyebileceğime söz verdim. Dahası, hedefler bir "ya şunu yaparım ya da başarısız olurum" çatışması yaratır: Ya hedefinize ulaşır ve başarılı olursunuz ya da çuvallar ve bir hayal kırıklığı olursunuz. Kendinizi zihinsel olarak mutluluğun dar bir versiyonuna hapsedersiniz. Bu yanlıştır. Hayattaki gerçek yolunuzun, yola ilk çıktığınızda aklınızda olan yolculukla birebir örtüşmesi çok olası değildir. Başarıya giden pek çok yol varken tatmininizi tek bir senaryoyla kısıtlamanın hiçbir anlamı yok. Panzehir, sistemlere öncelik veren zihniyettir. Sonuçtan ziyade sürece aşık olduğunuzda kendinize mutlu olma izni vermek için beklemeniz gerekmez. Sisteminizin işlediği her an tatminkar hissedebilirsiniz. Ve bir sistem sadece zihninizdeki ilk canlandırdığınız haliyle değil, pek çok farklı şekilde başarılı olabilir.
Sayfa 29 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
bir saatlik tefekkür bir sene nafile ibadetten hayırlıdır buyruluyor. çünkü bu tefekkür kâinatın süslerinin zînetlerinin gerçek sahibini görmesi açısından insanoğlu için ne kadar da önemlidir.
ne kadar da önemlidir, muhteşem yaratılmış, incecik, zarif, latif bir çiçeğin yaprağındaki tecellileri, yansımaları fark ederek gerçek yapana, yaratana
rêbiwar
@rebiwar
·1ay
dur, bekle, hele bir fikreyle!
ey nefsim! dön bir bak, bak ve gör, gör ve fikriyle! şu kâinatın tek bir katresi eksilmiyor yahut artmıyor, dönüyor bir âhenkle. hele bir bak şu güneşe, ne bir dakika geride ne de ileride. dönüyor âheste âheste. toprak değil midir yeryüzünün derisi mâhiyetinde? bak hele şu toprağın cilvesine. nasıl da Sanî'nin emrine âmâde. dön bir bak şu cemâdât, nebâtât ve hayvanâtâ! evet, dön bir bak! hele bir bak şu leşe, kalır mı iki güne? dönüyor, eksilmiyor yahut artmıyor. yaşam döngüsü diyorlar biyoloji de. gereksiz, lüzumsuz, boşuna yok bir zerre. yağıyor deme, yağdırılıyor! dönüyor deme, döndürülüyor! dur, bekle! tefekkür eyle her bir esmâlarının tecellisine. gökyüzü değil midir bir örtü mâhiyetinde? bak hele şu gökyüzünün cilvesine. nasıl da Sanî'nin emrine âmâde. yavaşla ve fikreyle! yaratılanın bu denli güzelliği, sana tefekkür ettirmiyor mu
sani-i zülcelâl'in cemâlini?
elhamdü lillâhi alâ dini'l-islâm ve kemâli'l-îman.. 🌱
"Hayali çok güzeldi, gerçek olunca öyle olmadı."
Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
yaprakla yağmurun aşkı meselâ
kim olsa serpilen coşturuyor bizi
imreniyoruz başkalarının mahvına.
Yağmur mahvoluyor çarparak
kendini parçalıyor mâşukunun açılan kıvrımında
yaprak dirimle irkiliyor nazlı ve mağrur
silkiniyor vuran her damlayla. Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
bakıp
Sebeb-i Telif
