Her insanının bir hikayesi vardır; acısıyla, tatlısıyla bazen o hikaye acıysa ikayesini içine atar ve birikir, birikir ve içinde zehir olur. O hikayeyi bazen kendisiyle baş başa kalarak atlatır ya da birisiyle dertleşmek ister.
Bu sebepten insanları gözlemlemeyi çok seviyorum. Çünkü; her insanın yüzünde farklı bir hikaye vardır onu görürsün bazen bunu bir deniz kenarına oturup gelenleri geçenleri izlerken bazen de oturduğun bir mekan da görürsün. Bugün de kendimle baş başa kaldım. Hem kendi hikayemi deniz ile paylaştım. Hem de çevrem de gözlemlediğim insanların hikayelerine baktım. Kimisi o acılarını koşarak kimisi oturup bir yerlere bakarak kimisi de gökyüzüne bakarak paylaşıyor. Ben de kendi hikayemi içimdeki zehirli deniz ile paylaştım. O kadar acı vermiş ki göz yaşlarım daha da fazla kıyıya vurdu.
Her insanının bir hikayesi vardır; acısıyla, tatlısıyla bazen o hikaye acıysa ikayesini içine atar ve birikir, birikir ve içinde zehir olur. O hikayeyi bazen kendisiyle baş başa kalarak atlatır ya da birisiyle dertleşmek ister.
Bu sebepten insanları gözlemlemeyi çok seviyorum. Çünkü; her insanın yüzünde farklı bir hikaye vardır onu görürsün bazen bunu bir deniz kenarına oturup gelenleri geçenleri izlerken bazen de oturduğun bir mekan da görürsün. Bugün de kendimle baş başa kaldım. Hem kendi hikayemi deniz ile paylaştım. Hem de çevrem de gözlemlediğim insanların hikayelerine baktım. Kimisi o acılarını koşarak kimisi oturup bir yerlere bakarak kimisi de gökyüzüne bakarak paylaşıyor. Ben de kendi hikayemi içimdeki zehirli deniz ile paylaştım. O kadar acı vermiş ki göz yaşlarım daha da fazla kıyıya vurdu.
Güçlü Görünen Her İnsanın Arkasında,
Başka Çare Bırakmayan Hikayesi Vardır!…
Bu saatten sonra hiç bir şey olmaz.
İnsan yinede kendine sormadan edemiyor. İnsanlıktan nasip almaları bu kadar zormuydu. Değer veren seven birini görünce karşılık vermek yerine bu benim kapımda köpek olur havasına fikrine düşüncesine kapılmak yerine ben onun için her şeyi yapayım o benim için her şeyi yapsın yalansız dolansız riyasız onurluca hayatındaki insandan ibaret yaşamak bu kadar zormuyfu insan bazen sorası geliyor sonra insanın aklına kurbağa akrep hikayesi geliyor o suyu geçerken kendisinin de öleceğini bile bile sırtına bindiği kurbayı sokan akrep.
Ötekileştirilen her insanın muhakkak vardır bir yara hikayesi.
insanın muhteşem bir yok oluş hikayesi olduğuna dair zarif bir cümle;
“bir hırkadır giydiğimiz. başkalarının
çıkardığı..”
.
"Her insanın ardında bir hikayesi vardır. Oldukları kişi olmalarının bir sebebi vardır.
Bu yalnız istedikleri için değildir. Geçmişteki bir şey onları bu hale getirmiştir ve kimi zaman onları değiştirmek olanaksızdır."
Sigmund Freud
"Diz çökmüş olan küçük kızlar bir beyaz serçe sürüsü havalanır gibi kalktılar. Fazla çok küçük olan birkaçı, dizleri eteklerinin altında kaybolmuş, yerde oturuyorlardı; onları kaldırmak gerekti. Jeanne lahde indirilirken, büyük olanlar mezarın dibini görmek için başlarını uzatmışlardı. Çok karanlıktı, bir ürperti yüzlerini soldurmuştu. Sophie çok alçak sesle, insanın orada senelerce kaldığını söylüyordu. Levasseur'lerin kızlarından biri, "Geceleri de mi?" diye soruyordu. "Elbette, geceleri de, her zaman." Aman! Blanche geceleyin orada kalsa, ölürdü. Hepsi, bir hırsız hikayesi dinlemişler gibi, gözlerini alabildiğine açmışlar, bakışıyorlardı. Fakat ayağa kalkıp da lahdin etrafında başıboş bırakılınca, yüzleri tekrar pembeleşti; bu sözler doğru değildi, şaka olsun diye masallar anlatıyorlardı."
....Emile Zola... Bir Aşk Sayfası... syf 339
Gül Kokusu
Dr. Münir Derman - Sabri Tandoğan
2014 yılında umre için bulunduğum Medine'de sevgili peygamberimizin razvası civarında dolanırken tuhaf hallere kapılmıştım nedense. Hani olur ya bazen, kontrol sizde değildir. İçinizden gelen ses yönetir sizi. İşte öyle bir halde; Bir süre önce sitesine yazarak sadece umre dönüşünde de saçlarımı
“Her bir insanın hikayesi, bizi kendi başımızdan geçen olaylar kadar ilgilendirirdi. Yeter ki kendi gerçekliği içinde kavransın. Her hikaye, sonuçta insan varoluşunun bir hikayesi değil miydi? Ve akıp giden hayatın?”
İNTİHAR EDEN ADAMIN HİKAYESİ
-Kimdi o Doktor?
-Öylece birisiydi Kupo; doğdu, yaşadı ve kimse onu fark etmeden öldü.
-Duvara asılı fotoğrafı olduğuna göre fark edilmiş olmalı Doktor.
- Duvara fotoğrafını kendisi astı. Ona göre kendinle yüzleşmenin bir boyutu kendine bakmaktan geçiyordu. Vakit vakit duvarın karşısına oturur kendine insanlık tarihinin en meşakatli sorularını sorardı. Ben kimim? Yaşamın anlamı nedir? Gibi ağır sorular sorardı.
- Çok mu yalnızdı Doktor? Yalnız mıydı diye soruyorum çünkü bu sorular yalnız insanların soracağı türden sorulardı.
- Evet Kupo, o kadar yalnızdı ki ölümünden 23 gün sonra öldüğünü fark ettiler.
- Peki nasıl öldü Doktor?
- Son zamanlarda ruh sağlığı iyice kötüye gitmeye başlamıştı. Ciddi varoluşsal krizler yaşıyordu. Bütün kavramlar galiba anlamını yitirmiş olmalıydı ki jiletle boynunu yararak intihar etmişti.
- Onu asılı fotoğrafının tam karşısındaki yatakta buldular. DNA tespit araştırmasından sonra ancak kim olduğunu bulabildiler. Meğer adam yıllar önce trafik kazasında bütün ailesini kaybetmişti. Yurt dışında yaşayan bir de amcası vardı. Amcası, ölüm haberini almasına rağmen bir kere bile olsun mezarına gelmemişti. Bir de bir şarkıdan bahsediyorlardı.
- Şarkı mı? ölüm anında insan şarkı mı düşünür Doktor ne şarkısı?
- İnsanın ne zaman neyi düşüneceğini kestirmek oldukça güç olsa da adam intihar ederken Televizyondan Mozartın ölüm ayinini(REQİEM-lacrimosa)açmış Kupo.
- Derin bir ruha sahip olmalı, derin ruhlara sahip insanlar için yaşam cehennemin yansıması değil ta kendisi Doktor. O derin ruhu hatırlayacam Doktor.