Uğultu
Yıllarca yalnızlık şiirleri yazdım.
Kalabalıklardan yapılmış bir ceza
Kalabalıklarda boğulmuş bir arzu
Tanrının sureti, ormanların uğultusu
Seslerden soğuk bir sessizlik
Çıngıraklı zamanlar
Boyasız evler, çatısız duvarlar
Bir şey söylemeden gidenler
Bir şey söyleyip de unutanlar
Sokak köpeklerinin ıslık çalan gecesi
Ağaçların sabah rüyası yollar boyunca
Yoksulluğun çarşılarda döktüğü yaprak
Ayrılık dedim, kavuşma dedim
“İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi” dedim.
Şimdi içimde kirpiklerinin uğultusu
Ağız dil vermez bir dünya cezası
Başkalarının kaderlerinden soğuma
Bir öksüz ruh, bir gönül acısı
Toprağın bedeninde bulutların kefeni…
Ölümünü bırakıp odalarımıza
Uzun yanlışımızı düzelttin sonunda:
Tanrı yalnızlığı senden yaratmış.
Sayfa 26 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi,
ne kapanan kapılar,
ne yıldız kayması gecede,
ne ceplerde tren tarifesi,
ne de turna katarı gökte.
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
Ayrılık ne biliyor musun?Ne araya yolların girmesi, Ne kapanan kapılar, Ne yıldız kayması gecede, Ne ceplerde tren tarifesi, Ne de turna katarı gökte. İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
Senin Korkularını, Benim İnceliğimi
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık...
"Ayrılık nedir biliyor musun ? .. insanin içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.. ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi ayrılık.. birden bire büyümesi gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun.. Insanın yaşlandıkça 'kendi kuyusuna düşmesi ' ayrılık..
...
Ayrılık dedim, kavuşma dedim
"İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi" dedim.
Sayfa 26