Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
128 syf.
2/10 puan verdi
Yine "toplum"un balon kitaplarından bir tanesi daha. İnsanlar gerçek kitaplara ulaşamayınca böyle kitapları süsleyip püslüyor. Neyi beğeniyorlar bu kadar bilemiyorum. Benim okuma alışkanlığımın sıkıntılı olduğunu düşünmüyorum, insanların beğenileri gerçekten tuhaf.
İntiharla yakından ilişkili bir insanım, birçok yılımı bunun içinde geçirdim ve daima intihar psikolojisine dair araştırmalar yaptım küçük yaşlardan itibaren. Edebiyatta intihara yakın eserler büyük rağbet görmekte. Bu dünyaca ünlü bir yazar dahi olsa, insanlar intiharı bir oyun hâline getirmiş. "Hadi ölelim!" Bari düzgün intihar edebilse... "Şu kadınla tanıştım, sahte şakalarıma gülüyordu. Ölmek istiyorum, artık dönüş yok. Her şeyin benim suçum olduğunu düşündüğüm için bir kadınla yaşamama rağmen başka bir kadınla gece geçirdim. Sadece insanları düşünüyorum. Bütün gün yalnızca içmek istiyorum. Şocu içtim, alkoliğim. Alkolü bırakmak için morfin bağımlısı oldum. Sonra akıl hastanesine yatırıldım ve intihar ettim. Bunların sebebi ne mi? İnsan denen varlığı anlayamıyorum." Bir kez anlayamadın, iki kez anlayamadın toplumu. İnsan ömrü boyunca hiç mi değişmez? Acaba toplumu neden anlayamıyorsun? Düşünülesi...
Normalde bu kadar açık sözle inceleme yazmayı sevmem fakat kitap beni gerçekten kızdırdı. Japonya'da da kötü şöhrete sahipmiş, şaşırılacak bir durum değil. Her şeyin haricinde kitaba değer katan yön, kesinlikle çevirmenler. Kitap, Japonca'dan pürüzsüz bir şekilde Türkçe'ye çevrilmiş. Başka övülecek bir taraf bulamıyorum maalesef ki.
Soytarı Çiçekleri'ne oranla çok daha ağır bir kitap. Bol bol düşünmeye itiyor sizi. Çok doğru tespitler var ve karakterin hata yaptığı çok belli olsa bile kendinizi onunla empati yapmaktan alıkoyamıyorsunuz. Hayatı bir bütün halinde düşünmeye sevk ediyor fakat karakterin düşüncelerini kendi kafanızda değerlendirmenize de zemin hazırlıyor. Boş bir günde dolu dolu okunması gerekiyor bunun sebebi de kitabın yürüyen bir beyin fırtınası olması. James Joyce havasında bir kitap. Kitap olarak da Çavdar Tarlasında Çocuklar'a oldukça benzettim.
Okurken kendimi kitabın içinde gibi hissettim. Kitabı insanlığımı yitirirken kitabıyla aynı gün okudum. Devam kitabı oldukları için öyle yapılması gerektiğini düşünmüştüm. Her ne kadar devam kitabı gibi olsalar da aralarında düşündüğüm kadar da büyük bir benzerlik yok. İçinde sizi uzun süre düşündürecek cümleler bulunuyor. Hafif ve sizi daha çok düşünmeye itecek bir kitap. Aynı zamanda bir bölümde on sayfa hikayeyse kalan bir sayfada mutlaka yazarın uzun kendi yazılarını değerlendirme yazıları var. Bu yazılar hikayenin akışını böldüğü için bazı okurların hoşuna gitmeyebilir fakat yazarla yakın hissetmek benim çok hoşuma gitti. Sürekli birinci ağızdan yazılıyor denilmemesi için kendini yeni bir karakter olarak yazıp gözlemci ağzını kullanmış. Bu karakter aynı zamanda İnsanlığımı Yitirirken'de de kendi yerine başrol olarak yazdığı karakter. Bir günde hızlıca akıp gidecek bir kitap.
Siyah düşünceler
Kitap çok güzel bir kitap ancak üzerinde çok ağır bir psikoloji var. Kitap aslında bize çocukken anlatılamayan şeylerin ve psikolojik dışlanmışlığın gelecek hayatta ne kadar büyük sorunlara yol açabileceğini gösteriyor. Kitap boyunca yazar bir çok kısımda üstü kapalı cümleler kuruyor. Üstü kapalı ama dikkatli bakınca çok şey ifade eden kısa şeylerden bahsediyor. Mesela "O sıralarda, hizmetçiler tarafından sürekli üzücü hikayelere maruz bırakılırdım." Cümlesinde çocukken yaşadığı cinsel istismara değiniliyor. Bu kitap psikolojisi bozuk birisi tarafından yazıldığından herkesin bu kitabı okunmaması gerektiğini düşünüyorum. Kitap boyunca yazar derin bir yalnızlık ve karanlığın içinde, korkmuş bir köpek yavrusu gibi kendi düşünceleri arasına sıkışmış. Hayatın korkunç yüzünü aktarırken hiç iyi yanlarını göstermemiş olması onu hep kötü şeyler yaşamış yalnız ve çaresiz bir adam olarak görmemizi sağlıyor. Ancak her kötü şeyin yanında her zaman iyi bir şey daha vardır.
80 syf.
7/10 puan verdi
dazai ile anksiyete challenge yapsaydık birbirimiz için fazlasıyla iddialı rakipler olurduk. dostoyevski esintileri fazlasıyla hissediliyor. okuyucu ile konuşması beni rahatsız etmedi ama çok dağınık, belli bir sonucu yok, kendisinin de dediği gibi sonuca gitmekte çok aceleci, hüküm vermeye meyilli; bu ironik bir şekilde çoğu şeyi sonuçsuz bırakmış. kendini açık etme isteği ile korkunun arasında süregelen bir çekişmeden doğan mizahi bir yaklaşım var. bunların yanı sırada birçok mantık hatası var, otobiyografik öğeler taşıdığı için yaşanan ufak karışıklıklar sanırım bunlar da. okurken "yeteeeeer! aşağılama artık kendini, samimi gelmiyor." diye nidalar atsam da genel olarak beğendim. bu sırada insanlığımı yitirirken'i de sipariş vermeyi ihmal etmedim.
Yazarın okuduğum ilk kitabı oldukça depresif bir dili var. Yozo'nun küçüklüğünden yetişkinliğine kadar olan yaşamını anlatıyor. Daha önce bu tarz bi kitap okumamıştım fakat beklentimi karşıladığını söyleyemem.
