Anlamsız bir evren değil bu, yani kuralları olmayan bir evren değil. Ama evrenin kurallarını anlama noktasına gelmek hiçbir şey ifade etmiyor sonuçta. Evren neyi anlayabildiğinizle değil, hangi noktada artik anlamaz olduğunuzla ilgileniyor.
Daha genç olduğum ve daha kolay etkilendiğim yaşlarda, annemin bana verdiği bir öğüt, o gün bugündür aklımdan çıkmaz. "Birini eleştirmeye kalktığında" demişti, "herkesin seninle aynı imkanlarla dünyaya gelmemiş olduğunu aklına getir."
Bizi birazcık değiştirmezlerse sevemiyorlar. Bizi sevme nedenlerini neredeyse bizi sevdikleri kadar, hatta çoğu zaman bizden fazla seviyorlar. Herkes diğerini sevdiği ölçüde, onu sevme nedenini seviyor, hatta çoğu zaman bu nedeni daha da çok seviyorlar.
Ama ben yine de hala 12 yaşındaymışım gibi davranmaktan hoşlanıyorum. Herkes söylüyor bunu, özellikle de babam. Bu biraz doğru sayılır, ama tümüyle de doğru değil. İnsanlar bazen, bir şeyin tümüyle doğru olduğunu sanırlar. Ben böyle şeyleri pek sallamam, ama birileri bana yaşıma uygun davranmam gerektiğini söylediğinde canım sıkılır. Bazen yaşıma göre daha olgun davrandığım da olur -ciddi söylüyorum- ama buna kimse dikkat etmez. İnsanlar hiçbir şeye dikkat etmiyorlar zaten.