Atatürk,Başkumandanlık Muhaberesinin yıl dönümünü 1925 yılında Kastamonu'da geçirmek istedi ve 24 Ağustosta seyahate çıktı.İnebolu'ya kadar uzanan bu seyahatinde,her uğradığı terde cemiyetlerle geniş temaslarda bulunarak şapka inkılabını ilan etti. Şapka giymek o zamana kadar dinsizliğin başlıca alameti sayılıyordu.Bir taraftan şekil meselesi görünmekle beraber, bu heyulanın zihinlerden kaldırılması, cemiyet anlayışına getirilen değişiklik itibariyle önemli bir eser sayılmalıdır.
Sayfa 470 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Karabekir’in en yakın arkadaşı İsmet İnönü de şöyle diyor: “O günlerde, Kazım Karabekir Paşaya sormuş olsalardı, ‘bu vazifeyi [Ordu Müfettişliği] ona vermeyin’ derdi. Karabekir Paşa, öteden beri Atatürk’ten korkardı ve onu sevmezdi. Ama bu his, tek taraflı değildi. Karşılıklı ikisi de, birbirlerini sevmezlerdi. K. Karabekir Paşa, İstanbul’da iken, Atatürk’le beraber olacağım diye endişe ederdi. Erzurum’a giderken, ‘korkuyorum, sen de onunla beraber olacaksın’ demiştir. Korktuğu da başına geldi.”(Hatıralar, 1.C., s.175)
Sayfa 624 - Bilgi Yayınevi, 6. BasımKitabı okudu
Birinci İnönü Muharebesi
İsmet İnönü de sonucu, hiçbir abartıya sapmadan değerlendirmektedir:
“Aslında Birinci İnönü Muharebesi, askeri bakımdan mütevazi ölçüde bir muharebedir. Yunanlılar taarruz etmişler, bizim mevkileri söktürmüşler, bundan sonra hazırlıksız geldiklerini, ilerisinin daha çok tehlikeli olduğunu anlayarak, kendileri çekilip gitmişlerdir. Yunan ordusu Başkumandan Papulas, Ethem ile de ayrı bir cephede muharebe ettiğimizi hesaba katarak, bizden böyle bir mukavemet (direnme) beklemiyordu. Fakat 9 ve 10 Ocak günleri, bizim mukabil taarruzlarımızla karşılaşıp, o zamana kadar Anadolu’da görmediği bir muharebe tarzına Türk ordusunda rastlayınca, ‘keşif yaptım, bu kadarı kâfi, öğrendik’ dedi ve bıraktı, gitti. Yani muharebede ısrar etmedi. Birinci İnönü Muharebesi, daha ziyade Kuva-yı Seyyare’nin, Yunanlılarla birlikte gelişen taarruzunun muvaffak olmaması şeklinde bir adım telakki edilmek lazımdır.” (Hatıralar 1. Cilt, s.243)
Sayfa 500 - 501, Bilgi Yayınevi, 6. BasımKitabı okudu
İmparatorluğunun son zamanlarında ve cumhuriyetten sonra demokratik mücadelenin soysuzlaştığı günlerde hakimlere türlü baskılar yapılmıştır. Türk hakimleri Bu baskılara karşı koymaya muvaffak olmuşlardır. Gelecek zamanlarda da Türkiye'de adaletin bu tabiatta hâkimler tarafından sağlanacağından benim zerre kadar şüphem yoktur.
Sayfa 404 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Benim kanaatimce yargıçlık sanatı Muhariplik vasfı gibi Türk milletinin tabii kabiliyetlerindendir. Mütareke ve işgal sırasında İstanbul'da hepimizin işleri olurdu ve ailemize efradı bulunurdu. Bunlar mahkemeye giderlerdi. Aylardan beri maaş almamış, zaruret içindeki Hakimler, bizim ailelerimizi Kuvayi Milliyeci akrabası diye mahkum ettirmek için hakimi tesir altında bulundurmak isteyen şirret davacılara karşı adaleti yerine getirmekte tereddüt etmezlerdi.
Sayfa 404 - Bilgi YayıneviKitabı okudu