Kahraman Tazeoğlu'na da haber verin, gelip şiir görsün.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaraylı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
geçitlerinde yasaklanmış mevsim hatıralarıyla
sana nereden geleyim?
Artık her ses içimdeki bir sözün
Beni affeder misin
Huzurunda bir sabah.
Dilimde ismin Allah
Ve yarım kalmış bir ah
İle gözyaşı döksem
Saatlerce diz çöksem
Yansam, yakınsam, dursam
"Hadi kulum" der misin?
Yavuz Bülent Bakiler
Yalnızlık
"Artık şiir yazamıyorum sevgilim,
Aşkı anlatan kelimeler tükendi kalemimde...
Bir sen kaldın yüreğimde sevmeye değer,
Bir de ismin dilimde ölmezsem eğer..."
Güneşi tutup, zamanı durduramam
Ama istersen ellerini tutar,zamanı yaşarız...
Kalbine dokunurum mesela her gündüz,gece
Kolun,kanadın olur, ismin dilimde tek hece...
1Kul
İsmin dilimde hayat bulduğu an kalbime varlığını hatırlatır oldu. Yıpranmaya başlıyorum. Eğer sonunda kokunda nefes alamayacaksam, bu hafızanın temizlenmesi, senden arınması gerek...
Ismin var dilimde dua rabbime
Senden ayrılmak mı ne Haddime
Uğur UKUT
Cengiz Numanoğlu- Bırakma Beni
Artık avutmuyor, ne söz ne beste,
Emrini bekliyor, ruhum kafeste.
Vuslat kapısında, o son nefeste,
Şehâdetten gâfil, bırakma beni!
Affın azâbından, bilirim yüce,
Doksan dokuz ismin, dilimde hece.
Sorgu sual, başlayınca o gece;
Kabirde cevapsız, bırakma beni!
Yaklaşan bir gün var, şartları yaman;
Kur’ân der ki; O gün, verilmez aman.
Ey! Sıfatı Rahmân ve Rahîm olan;
Mahşerde gölgesiz, bırakma beni!
"Elimde resmin, dilimde ismin var. Neredesin yar.."
Nedir bu duyduğum ses
Nerde en güzel heves
Hani “hu” diyen nefes
Nedir bu duyduğum ses ?
Beni affeder misin
Huzurunda bir sabah.
Dilimde ismin Allah
Ve yarım kalmış bir ah
İle gözyaşı döksem
Saatlerce diz çöksem
Yansam, yakınsam, dursam
“Hadi kulum” der misin ?
Beni affeder misin?
Yavuz Bülent Bakiler
Kalemim
Ağyar için ağladığını duyunca
İçime ezelden bir hüzün düşer
An olur sevinirim bir selamına
Ve tekrar ayrılığın gölgesi düşer
İsmin dilimde bir kelepçedir
Ne vakit konuşsam aklıma düşer
Yokluğun en gizli bilmecedir
Çözmeye çalışsam gayretim düşer
An olup yüzünü seyre yeltensem
Bakışın neden benden ayrı düşer
Hayalinle bir ömür yetinsem
İsyanın cilvesi kalbime düşer
Murad etsem senin bir geleceği
Gerçeğin tokatı yüzüme düşer
Sulhi ne vakit sevgiliyi düşünse
Gözünden kağıda bir damla düşer
'Hevâ'dan kaçmaya, ettim de yemin;
Olmadım, yine de kendimden emin.
Ey! Yüce Sahibim, Rabbül Âlemin,
Nefsimle baş başa, bırakma beni !
Son buldu, kibirle büyük savaşım,
Önünde eğildi, o mağrur başım.
Gördün.. Beytullah’ta seldi gözyaşım,
Rahmetinden mahrum, bırakma beni !
Kişi gâfil ise, kelâm nâfile,
Kalpler mutmaindir, zikrullah
“Ateşten gömlek içinde kalsam kime ne.
Kim karışır kaç sefer reddedilmişsem,
Acılar içinde kavrulmuşsam kime ne?..
Gönlüme ateş olup akmışsa var mı çare?
Zindanlarda bağlı kalsam ismin dilimde. Seni bir er olarak koyduysam şu gönlüme, Senin için yanmışsam kor olurum kime ne…
Teslim ederim teni toprağa ruhum seninle, Can içinde can çekip ölsem kime ne? Susuz kalsa tenim ne olur ruhum göller içinde, Aşkına nara atar oldum bundan kime ne?..
Senin lisanın ağzımda şiir olsa kime ne? Kızıp bağırsan şekillensem ben seninle. Kara gecelerde kalsam ayazda uyansam güne, Seninle doğsam açsam bahçende bundan kime ne…”
•Yasemin Kanat(1976)