Koyu bir çay sefasında, İstanbul kahvehanesinde,
Yaktığım cigara dumanları gibi dolaşmakta karanlık
Umurumda değil…
Seyrettiğim güzelliğiyle büyüleyen İstanbul raksına müstehak ilticam var.
Vuslatımızı bir yere not ettiğimizi bildiğimden,
Mühürsüz güvende Yedi Tepe’yle ikimiz de mutluyuz.
Ben onun şairiyim, o benim şiirim,
O, benim başlıklarıma sığınır, katar sularını hecelerime,
Avuçlarımda ıslıklı bir düğüne karışır ‘Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’
...
Rahle-i İnsan (Şiir Kitabından)