Bir yağmur zamanıydı
Meydanlar, kervansaraylar kimsesizcik gibi
sessiz
Limandaki martıların havada süzülüşleri
Bir durgun yaprak kadar hüsranlı
Yorgun kaldırımlar ve kamburlar
Yer yer esen poyraz
İstanbul kalabalığını yansıtır
Dar sokaklar arasında kırılmış umutlar
Yarım kalmış tebessümleri
Sûkunenin kasvetli havasını yansıtır
İnsanların üzüntü inci tanelerin
Yer yüzünde ki umutsuz yağmur damlaları gibi
Birer birer, tane tane kırılan cam parçacıkları
Herkesin içindeki tutkusuzluk kargaşa
Âdeta mukaatı olmayan hayal gibi
Düşünüyorum
Hayat insanları , insalar ise hayatı yoksun bırakmış
Sen hiç yağmuru teninde hissederek damlalarını, göz yaşlarını sevgi ile besleyerek yağmuru yüreğindeki sevgi bulutlarından yağmur bekledin mi?
sevebildin mi? mavinin içinde beyaza çalan damlaları
sen hiç taaaa İstanbul'un gecelerinde düş kura bildin mi?
soğuk Adana yağmurları ile selam gönderdin mi sevdiğine
ve ben yüreğimi yıkadım saf damlalarla kucak açıp yağmura
düşledim hep hayalini kurarak bir resmini bile görmediğim sevdiğime
selam selam olsun da gitsin dedim sisli bulutlarla
sevgimi yolladım, yüreğimi yolladım
açar mı ?bilmem bahar da sevgi tohumları
bereket olup da yağmur damlalarıyla gelir mi?bilemem
taaaa İstanbul'dan bir sevgi damlaları.
BENİM GÖNLÜMDEN
Sen hiç yağmuru teninde hissederek damlalarını
göz yaşlarını sevgi ile besleyerek yağmuru
yüreğindeki sevgi bulutlarından yağmur bekledin mi
sevebildin mi mavinin içinde beyaza çalan damlaları
sen hiç taaaa istanbul'un gecelerinde düş kura bildin mi
soğuk adana yağmurları ile selam gönderdin mi arkadaşına
ve ben
yüreğimi yıkadım saf damlalarla kucak açıp yağmura
düşledim hep hayalini kurarak bir resmini bile görmediğim arkadaşıma
selam selam olsun da gitsin dedim sisli bulutlarla
sevgimi yolladım yüregimi yolladım
açarmı bilmem bahar da sevgi tohumları
bereket olupta yagmur damlalarıyla gelirmi bilemem
taaaa istanbuldan bir sevgi damlaları
Şimdi bu geldi aklıma sevgi ile saglıkla kal arkadaşım
ailen ve sevdiklerinle mutlu ve huzurlu zaman senin olsun
ALLAH a emanet kal
Harita
Önümde bitmek bilmeyen kareler. Telefon üç adım sonra sağa dönmeniz lazım diyor. O bile farkında değil tek başıma olduğumun. İspanya diyorum, orada olsaydım belki. Ya da Brezilya, aşığım Foucault Sarkacından beri. Sadece kareler var oysa. Bir de piyano sesi öteki odadan gelen. Yorganı çekiyorum yüzüme doğru. Önüme bakıyorum , bir adım daha ileri.
Gün-ce
-------------------
Mıknatıs ne yapsan sırra kadem basan komşularımla tuhaf geçen haftanın kelimelerini topluyor. Deniz hâlâ yalpa vurarak salınan sakinliğini koruyor. Kimse birdenbire azgın dalgalarla taşarak üstlerine gelmesinden korkmuyor. Yer titremiyor, kasırga çatıları uçurup, ağaçları yerinden sökmüyor. İstanbul, sakin ve huzurlu bir halde
Din samimiyettir.
Din samimiyettir diye buyurdu Allah Resulü.
Kime veya neye karşı samimi olmak diye sordu ashab-ı ikram.
Allah'a, kitabına, peygamberine ve bütün iman ehline diye cevap verdi Allah'ın elçisi.
Peki neydi samimiyet?
Sırdı bilinmek isteyen Rabb'inin sakladığı.
Dünya telaşında koşturan insanın gönlünde yeşermeyi