İskandinav edebiyatına bu kitapla göz kırpmış oldum. Kitap 1963 yılında İskandinav Edebiyat Ödülü de almış üstelik. Bence ödülü sonuna kadar hak eden bir eser.
Konusuna gelecek olursak kırsalda yaşayan iki kardeşin hayatına misafir oluyoruz. Zihnen geri olan, çocuksu düşünceleri, hayalleri olan Mattis ve evin geçimini ve bakımını üstlenen ablası Hege. Mattis karakteri o kadar güzel inşa edilmiş, o kadar çocuksu ve saf bir şekilde inşa edilmiş ki karakteri sevmemek mümkün değil. Hege ablasının isteği ile iş bulup çalışmaya çalışır, dener de fakat çok başarılı olamaz. Hege üzgün bir anında kuşların sesini duyar ve çocuksu düşüncesi ile başlarına güzel şeylerin geleceğine inanıp mutlu olur. Bu durum sonrasında arada vakit geçirmek istediği gölde duran sandalı ile gölden karşıya yolcu getirip götürmeye karar verir. Mattis ilk gününde ilk ve son yolcusunu sandalına alır ve onu evine götürür. İşte hikayemiz buradan sonra değişir. Mattis' in safça duyguları, olaylara verdiği tepkileri o kadar içtendi ki. Hikaye beni içine aldı. Sonuçta beni hüzün ve bazı düşüncelerle birlikte bıraktı.
Okumayanlara tavsiye ederim. Su gibi akıp giden kitaplardan. Herkese iyi okumalar dilerim :)
