Ya kitap iyi guzel de biraz sikti sahsen ya da ben daha olgunlasamadigim icin bayici geldi bilmiyorum. Biraz gereksiz uzun tutuldugunu dusunuyorum kitabin daha once bitebilirdi. Belki oyle olsa tadi damagimda kalirdi yani. Okunur mu okunur ama su ana kadar okudugum en kotu 
Kristin Hannah kitabiydi. Kadinin kitaplarini cok severim aslinda ama bu kitap beni asiri baydi bi sure hic elimi surmek istemedim zar zor bitirdim iste. Yani bizim cografyada cok sik karsilasilan bir konusu oldugu icin kitaba baglanamamis da olabilirim. Kisaca monoton giden bir evliligin kurtarilip kurtarilamayacagini okuyoruz. Acikcasi ben begenmedim bu kadardi tesekkurler.
Öyle bir hayat yaşamalıyız ki hayatımızda bir çok insana faydalı olup onların hayatlarına ışık olmalıyız. Biz öldüğümüz zaman arkamızda bıraktığımız insanların gönlünde yer almak için bir çok insana ilham kaynağı olmalıyız. İşte böyle olursa verimli ve faydalı bir ömür yaşamış oluruz.. Eğer kalıcı olumlu izler bırakmazsak ve bunun için hiçbir şey yapmazsak işte o zaman hiç kimsenin umrunda olmayız. Ve arkamızdan ağlayacak kimsemiz olmaz. Hepimiz kendimize sormalıyız. "BİZ ÖLÜNCE KİM AĞLAR?"
Robin Sharma Öldüğümüzde arkamızdan kim ağlayacak? Bu gezegenden gitme ayrıcalığına ulaştığımız zaman bu kaç yaşamı etkileyecek ?
Bizi takip eden kaç nesili etkileyecegiz ve bu nesiller üzerinde nasıl bir etki bırakacağız?
Son nefesimizi vermeden önce arkamızda bırakacağımız imza ne olacak? sorunlarının yanıtlarını bu kitabında ayrıntılı bir şekilde açıklamaktadır.
Ben beğenerek okudum sizlere de tavsiye ediyorum ...
“Sevgiyle herkes güzel olur. Ümitle her şey mümkün olur. İnançla hepsi gerçek olur.
“Yavaş yavaş azalır insan, azaldıkça da bitiverir. Kendinden taviz veren kişi her gün bir şeyini kaybeder sonra bir gün her şeyini... Kaybedenlerden olmak istemiyorsan önce ‘ben’ demeyi bileceksin, öğreneceksin. Hayat öğretir zaten, sen anlamak istemesen de. İş işten geçtiğinde de ne yazık ki kendine geç kalırsın.”
