Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, onunla ölçüyordum: Onu gördüm - görmedim, göreceğim - görmeyeceğim, gelecek - gelmeyecek…
Sayfa 310 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
“Ancak nadiren somut bir fikir şeklini alabilen bu endişe daha da nadiren somut bir niyete dönüşürdü. Tüm endişe göz açıp kapayıncaya kadar buharlaşıp duyumsamazlıkla uyuşukluk içinde yitip giderdi.”
Bu tür insanlar hakkında, genellikle herkesi sevdikleri için onların iyi insan oldukları söylense de, işin aslı, onlar hiçbir zaman sevmezler; SADECE, KÖTÜ OLMADIKLARI İÇİN İYİDİRLER!