Haberler, olumsuz duyuru birikiminden başka bir şey değildir. Haberlerde işsizlik , sel, iklimsel fela-
ketler, enerji krizi, iflas eden bankalar, terör saldırıları ve böyle bir saldırıların hedefi olma ihtimalimizi duyarız. Bahsettiğim bu olasılıklar,
her akşam yatağa yatmadan evvel bize anlatılan dehşet dolu senaryolarin sadece küçük bir bölümüdür. Tüm
dünyada gerçekleşen felaketlerden toplanılarak hazırlanan ve en korkunç resimlerle desteklenen haberleri anlattıktan sonra, sunucu gülümseyerek bize iyi geceler diler. Bu gece nasil iyi olabilir?
Korku uyandırıp kuvvetlendirmek için en uygun
iletişim aracı haberler ve gazetelerdir. Onlarin sayesinde sürekli savunma pozisyonunda bulunuruz ve
bu, bedenimize çok ağır gelir. Kendimizi gitgide daha zayıf ve güçsüz hissederiz ve kisa bir süre sonra tüm ümidimizi yitiririz. Düşüncelerimiz endişe enerjisine esir düştüğü anda, korkularımızı doğrulayan olaylar yaşamımıza çekmeye başlarız.
“Tacizciler engeller karşısında sabırsızdırlar: Kendileriyle arzu nesneleri arasındaki mesafeyi yıkmak isterler. Bu nedenle e-mail, internet ve cep telefonundan bu kadar çok hoşlanırlar: Modem iletişim araçlarının sağladığı anında yakınlık kurma vaadi onlara çekici gelir. Dante’nin aksine onlar, nesneleri figüratif veya metaforik anlamları ile görmekten zevk almazlar: Düz anlamı ile yakınlaşma, yalın bir sahip olma -onlar için bir değer taşıyan şeyler sadece bunlardır. Tacizciler medyayı severler ama oradaki arzu nesneleriyle aralarına girenler konusunda da aslında sabırsızdırlar. Onların yaşadığı evrende form veya çerçeveler bulunmaz. Dolayısıyla ünlüleri taciz eden sapık, bir kadın haber spikerini, her yayının sonunda kendisine iyi geceler dilediği için, rahatsız etmeye başlar”
Sürekli meşguldüm o kadar sene,
Seninle doyasıya oynayamadım.
Sen beni çagırdın gel oyna diye,
Ben bir türlü zaman ayıramadım.
Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,
Sadece bunları yeterli sandım,
Bana Üyuncagını getirdiğinde,
Ben seni çoğu kez, başımdam savdım.
Yatağa yatırır seni okşardım,
Sen uyur uyumaz hemen çıkardım.
Şimdi o günleri çok özlüyorum,
Keşke bir dakika fazla kalsaydım.
Hayat tıe kadar kısa, yıllar ne çabuk.
Ne zaman büyüdü bu küçük çocuk,
Ona dokunmak için uzandıgımda
Ellerim boş kalır, yüreğim buruk.
Artık ne resimler, ne de oyunlar,
Ne "iyi geceler", ne sanlmalar,
Hepsi çok geride, ulaşmak zor,
Yaşanmadı sanki o güzel yıllar.
Arttk hiç işim yok, yapayalnızım.
Günlerim çok uzun, üstelik bomboş
Keşke isteklerini bir bir yapsaydım
Küçük arzuların şimdi çok şirin, çok hoş.
ALICE CHASE
