Hayatımın birden bire böyle yeni ve ilerisi karanlık bir yola girmesi benim için belki de hayırlı olmayacaktı. Eski sessizliğime dönmek uyuşup günlerin zincirine yapışıp kalmak daha rahat değil miydi?
Kendini değerli gören kişi, karşısındakini de değerli görme tavrı içinde olur. Mevki ve görevi ne olursa olsun, umursanmak için “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” deme ihtiyacını duymaz.
* İletişim Donanımları, Doğan Cüceloğlu
İyi geceler
Yalnızdım. Kendi dünyama hapsolmuştum, diğerleri ile iletişim kuramıyordum; varlığımı onların varlığından ayıran, beni onların hayatları ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki.
YETİŞKİN OĞLUMA
Sürekli meşguldüm o kadar sene
Seninle doyasıya oynayamadım
Sen beni çağırdın gel oyna diye
Ben bir türlü zaman ayıramadım
Giydirdim, doyurdum, seni kolladım
Artık anoreksiyadan muzdarip değilim, yemek ve hayat için iştahım var. Beni yargılayacaklarından korkmadan açıkça konuşabildiğim birkaç arkadaşım var. İçimdeki çocuk (yalnızca içimde- ki yetişkin değil) iletişim ve temas kurma özleminin nasıl reddedildiğini ve geri çevrildiğini anladığından beri bir zamanlar annem ve olup gitti. Dürüstlük ve babamdan beklediklerim yok samimiyet ihtiyacımı yalnızca boşa çıkarabilen insanlara artık kapılmıyorum. Benim gibi ihtiyaçları olan insanlar buldum. Artık geceleri çarpıntım olmuyor, artık uzun karanlık bir tünelde yol alıyormuşum gibi hissetmiyorum. Kilom normal, bedensel işlevlerim yerinde, ilaç içmiyorum, bende alerjik bir tepkiye sebep olacağını bildiğim insanlarla bir araya gelmiyorum. Bunun sebebini de biliyorum. Bunların arasında annem, babam ve yıllardır bana iyi nasihatler- de bulunan başka akrabalarım var...