“Ben bir Türküm, dinim, cinsim uludur.”
Mehmet Emin Yurdakul
Türkler Ötüken Ormanı için şu şarkıyı söylerler:
"Ondan daha üstün hiçbir şey olamaz... Eğer orada yaşıyorsan sonsuz krallığın sahibi olarak kalacaksın demektir."
Sayfa 94
Artık öyle görünmek, öyle olmaktan çok daha önemli hale geliyordu...
Sayfa 357 - (Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde Türk toplumunun bataklığa saplanma sebebi olarak...)Kitabı okudu
Hiung-nulardan kalan ve bugüne kadar, şüphesiz kökü daha eskilere dayandığı düşünülen tek sözcük, gök tanrının adı olan Tengri'dir. Gerçi bu, söz konusu olan dinin çok eskilere dayandığına işaret eder, ancak Türklere mi yoksa Moğollara mı ait olduğunu anlamak mümkün değildir. Çünkü bu sözcük her iki dilin ortak söz varlığına aittir
Akkoyunlu hükümdarı
Uzun Hasan kuşkusuz büyük bir hükümdardı. Her ne kadar Osmanlıları Batı Anadolu'dan atmayı başaramasa bile doğuda oldukça parlak zaferler kazanmıştı. Karakoyunluları yenmesinden tam bir yıl sonra büyük Timurlu hanı Ebu Said'i yenmişti (1464). Kendi çapında başarılı bir hükümdardı ve ülkesini doruğa çıkartmıştı. Timur'un ona verdiği Diyarbakır'ın yanı sıra Tebriz, Herat, Bağdat ve Basra Körfezi kıyılarım topraklarına katmıştı. İran onun zamanında birliğine kavuşmak üzereydi, Avrupa onunla ilişki kurmuş, özellikle Venedik ve Papalık Osmanlılara karşı ittifak kurma düşüncesindeydi.
Sayfa 313 - Dergâh Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2020
“Türkiye adı, bazıları bugün bize şaşkınlık veren kimi anlamlar kazanmıştır. Örneğin Marco Polo, Küçük Asya’ya (Anadolu) Türkomanlar ya da Türkmenler, yani göçebe Türkler ülkesi anlamına gelen Türkmenistan, Lobnor’dan Kaşgar’a yani Çin Türkistan’ına “Büyük Türkiye” adını vermiştir. İbn Batuta ise Anadolu’ya “el Türkiye” diyecek, ama aynı zamanda buranın (yani Romalıların, dolayısıyla onların mirasçısı Yunanların ülkesi) olduğunu ekleyecektir. Arap tarihçi ve coğrafyacılar da Türklerin sayıca az olmalarına karşın, Memluk Mısır ve Suriye’yi 1917’ye kadar “Devlet-ül Türkiye” ve “Devlet-ül Etrak” yani Türklerin Devleti adıyla anacaklardır.”
Türk Tarihini Osmanlıdan ibaret sananlara öğretmek gerek!
Türkler insanlık tarihinde Pasifik'ten Akdeniz'e, Pekin'den Viyana'ya, Cezayir'e oradan Troyes'e uzanan ikibin yıllık tarih demektir. Kaderleri dünyanın tüm eski halklarının kaderiyle harmanlanmıştır ve tarihimizdeki pek çok olayda biz bilmesek de onların payı ve etkisi söz konusudur.
Sayfa 23 - Kabalcı Yayınları
1494'te son derece talihsiz bir kazanın ardından otuzdokuz yaşında öldü. Endican'a 90 km uzaklıktaki Ahsi, Sir-Derya Nehrinin aktığı derin bir uçuruma kuşbakışı bakıyordu. Bu uçurumun kenarına Ömer Şeyh bir güvercinhane kurmuştu. Buraya çıktı, muhtemelen sarhoştu ya da onu "kendinden geçiren" macundan almıştı. Güvercinhane yıkıldı ve Ömer Şeyh de boşluğa düştü. Ömer Şeyh oğlunu zor bir durumda bırakıp gitmişti. Taşkınlıkları Semerkand'a giriştiği seferler nedeniyle pek çok kişinin düşmanlığını kazandı ve Semerkand hükümdarı Sultan Ahmed Mirza ile Taşkend'in Moğol Hanı Mahmud Han ona karşı ittifak kurdular. Sultan Ahmed Mirza, Ömer Şeyh'in ağabeyidir, bu iki kardeş hırsları nedeniyle sık sık karşı karşıya geliyorlardı ve Mahmud Han 1487'de ölen Yunus Han'ın oğlu olup, Sultan Ahmed Mirza'nın kayınbiraderi olan Ömer Şeyh'in kayınbiraderidir, çünkü Sultan Ahmed Mirza da, Ömer Şeyh gibi, Yunus Han'ın kızlarından biriyle, Kutluk-Nigar Hanım'ın öz kız kardeşlerinden biriyle evlenmiştir. Her ikisi de, Ömer Şeyh'in ölümünün ardından şehre yürümüşlerdir
Bu durumda şu soruyu sorabiliriz: Ömer Şeyh'in ölümü çok talihsiz bir kaza mıdır? Yoksa bir cinayet midir?
Sayfa 140 - Kabalcı Yayınları, 1. Baskı: Nisan 2008
Kabil yolunda Babur'a katılan Moğol birlikleri
Fakir olanların zengin olanlara hükmetmesi kolay değildir: bunun için olağanüstü bir nüfuz gerekir. Ama çok sert olmak gerektiğinde Babur zorlanmıyordu. Çünkü onu bu adamlara bağlayan hiçbir şey yoktu. Bu adamlar beklenmedik bir anda Babur'un birliklerine katılmışlardı, yine geldikleri gibi ani bir şekilde gidebilir, onu terk edebilirlerdi. Babur büyük bir kıvraklıkla, alınması gereken önlemi alabiliyor ve gerektiği zamanda gerektiği yerde ve gereken sertlikte cezalar veriyordu. Örneğin -aslında pek de önemi olmayan- bir küp yağ çaldığı için, en önemli kumandanların dan birini ölene kadar dövdürmüştü. Bu ceza o kadar büyük bir kararlılıkla uygulanmıştı ki, kimse itiraz edememiş kimse karşı çıkamamış, herkes suskunluk içinde kalmıştı.
Sayfa 227 - Kabalcı Yayınları, 1. Baskı: Nisan 2008
Türk-Moğol askeri birliklerinin sancağı ya da daha doğrusu simgesi olan tuğ İslamiyet öncesi inançlara göre, genelde bir hayvan soyundan gelen büyük önderin ya da en büyük atanın ruhunu taşıdığına inanılırdı ve bu sancaklar genelde, Moğollarda söz konusu olduğunda yak kuyruğuyla, Türklerde ise at kuyruğuyla süslenirdi. Osmanlılar da bu geleneği devam ettireceklerdir, örneğin dokuz ya da üç kuyruklu [tuğlu] paşalardan söz edilir. Sancağa iliştirilen kuyruk sayısı ne kadar çoksa önderin önemi o kadar büyüktür. Sancağa kuyruğu asılan hayvanın ruhunun bu sancakta varlığını sürdürdüğü inancı uzun süre korunmuştur. Ancak İslamiyetin gelişiyle bu inanç zamanla kaybolmuştur.
Sayfa 186 - Kabalcı Yayınları, 1. Baskı: Nisan 2008
“Aldatıcı görünümlere karşın, yegâne ölçüt hep dil olmuştur.”
Sayfa 28
Belki de dostluğun da aşk gibi ölümden başka bir cezası yoktur...
Sayfa 368 - (Sultan Süleyman’ın çok sevdiği dostu Sadrazam İbrahim Paşayı öldürmesi üzerine...)Kitabı okudu
“İnsanlar inanç olmadan da yaşarlar ama adalet olmadan yaşayamazlar.”
Nizamülmülk
Sayfa 253Kitabı okudu