Görünüşte kimse kederden, umutsuzluktan, aşktan, gizli yoksulluklardan, hiç durmadan yeniden ekilen ve kökünden sökülen, meyve vermeyen umutlardan ölmez...
"Nereden öğrendin burada olduğumu?" diye sordum.
"Kütüphaneden geliyordum. Arabanın izini görünce tanıdım."
Bu karşılık benim için "seni seviyorum" demek kadar değerliydi...