"Bu kitap en azlarındır. Belki de onlardan hiçbiri yaşamıyor daha. Onlar, benim Zerdüşt'ümü
anlayanlar olacaklar : kendimi, daha bugünden işitilecek kulaklar bulanlar ile nasıl karıştırabilirdim
ki? Ancak öbürgündür benim olan. Kimileri öldükten sonra doğar.
Kişinin beni anlamasının, hem de zorunlukla anlamasının koşulları, —bunları pek iyi bilirim.
Benim yalnızca içtenliğime, tutkuma dayanabilmek için, düşünsel konularda katılık kertesinde
dürüst olması gerekir kişinin. Dağlarda yaşamaya, alışkın olması gerekir— çağın siyasetinin ve
halkların çıkarcılıklarının sefil gevezeliğini kendi altında görmeğe. Aldırmaz olmuş olması gerekir,
hiç sormaması gerekir, doğruluk yararlı mıdır diye, bir kötü kader olup çıkar mı diye... Bugün
kimsenin sorma yürekliliğini göstermediği sorulara sertliğin verdiği yatkınlık; yasaklanmış olana
yüreklilik; labirente önceden-belirlenmişlik. Yedi yalnızlıkta edinilmiş bir deneyim. Yeni bir
müzik için yeni kulaklar. En uzaklar için yeni gözler. Şimdiye dek sağır kalınmış doğrular için yeni
bir vicdan. Ve yüce üslubun iktisat istemi: gücünü, heyecanlanmalarını derli-toplu tutmak... Kendi
kendine saygı; kendi kendine sevgi; kendi kendisi karşısında koşulsuz bir özgürlük...
İşte! Bunlardır benim okurlarım ancak, benim sahici okurlarım, benim önceden belirlenmiş
okurlarım: geri kalan neye yarar ki —geri kalan, insanlıktır yalnızca.— Kişinin, gücüyle, ruhunun
yüksekliğiyle, insanlığa tepeden bakması gerekir —hor görüşüyle..."
Yaşam sınıflandırılamaz; Onu kolayca "Bu doğru ve bu yanlış" diye etiketleyemezsin. Hayat, her şişenin etiketlendiği ve senin neyin ne olduğunu bildiğin bir eczane değildir.
Sen içindeki sadece çok küçük bir parçayı bilirsin; ona "vicdan" diyorlar, sosyal bir ürün doğal bir şey değil, seni içten kontrol etmek için toplumun içinde yarattığı şey. Polis memuru dışarıdadır ; mahkeme seni dışarıda kontrol eder. Vicdan içeridedir, çok daha kuvvetlidir.
"Senin mutsuzluğun sana aittir, bu nedenle dışarı çıktığında gülümseyerek çık. Mutsuz yüzünü başkalarına gösterme." Buna görgü kuralları, terbiye, kültür diyorlar. Esas olarak bu iki yüzlülüktür.
Neyi seversen, o olursun. Sevgi simyadir. Asla yanlış şeyi sevme çünkü seni dönüştürecektir. Hiçbir şey sevgi kadar dönüştürücü değildir. Seni daha yükseklere, doruklara çıkabilecek bir şeyi sev. Senin ötende birşeyi sev.
Bir şeyi hatırla : Seni değiştiren her şey iyidir. Büyümeni, gelişmeni, bilinç yönünden yükselmeni sağlayan her şey iyidir. Seni durağanlaştıran her şey ve mevcut durumunu koruyan her şey kötüdür ; ölümcüldür, yok edicidir.