Yıllar sonra bir kez daha neden "Huzursuzluğun Kitabı"nı okuma isteği duydum. Şarap gibi yıllanan, akarsu gibi akıp yerini bulan, duygulara tercüman olan, hayata anlam katan kitapların hakkını vermek lazım. İş çıkışı tıkış tıkış metroda kendime bir boşluk ararken, bir köşeye kıvrılmış Huzursuzluğun Kitabı'nı okuyan çocuğu görünce