"Senin anlamanı sağlayamam , kimsenin anlamasını sağlayamam kendim bile anlamıyorum kafamda olanları..."
"Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim..."
"Hadi git bana böyle hikayeler anlatma ,ya da gel ,gel de neyin nesi oluyorsa artık..."
" Yorgunum hiç bir şey bilmiyorum. Tek istediğim yüzümü kucağına koymak , başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza kadar öyle kalmak ..."
"Benim okumaktan kaçındığım her satırda sen yazılsın ..."
"Yine içimde karşı konulmaz bir özlem var yaşadığımdan ve yaşayacağımdan çok başka bir hayata karşı çılgınca bir özlem..."
insanlığın zehri: duyarsızlaşmak
"Gregor'un o dönemde tek derdi, herkesi tamamen ümitsizliğe sürükleyen bu iflası ailesine mümkün olduğunca çabuk unutturmak için elinden geleni yapmaktı. Bu durum üzerine o zamanlar olağanüstü bir şevkle çalışmaya başlamıştı ve neredeyse bir gecede doğal olarak para kazanmak açısından çeşitli imkânları olan yardımcılık görevinden pazarlamacılığa terfi etmiş ve bu çalışmasının başarısı hemen evdeki şaşkın ve mutlu aile bireylerinin masasına, aldığı primlerin, nakit paraya çevrilmiş şekliyle konabiliyordu. Bu günler güzel günlerdi ve Gregor daha sonraları bu kadar çok para kazanıp ailenin tüm geçimini taşıyacak durumda olduğu ve taşıdığı halde bu günler daha sonra asla bir daha bu parlaklığıyla yaşanmadı. Bu duruma gerek ailesi gerekse de Gregor alışmıştı bir kere, para şükranla kabul ediliyor, Gregor severek veriyor; ancak gerçek anlamda bir sıcaklık artık oluşmuyordu."
Sayfa 35Kitabı okuyor
Tüm bunlara rağmen yazmak insana kendini iyi hissettiriyor.
Sayfa 25 - Erasmus YayınlarıKitabı okuyor
Kafka'nın Davası İçin Sonsöz*
Yasa, suçlunun peşinden gitmez,insan hayatı boyunca "yasaya giriş yolunu arar "yasa sevgisinin geçmesi gereken en zorlu sınav,o sevginin gösterebileceği en büyük alçakgönüllüktür.
Sayfa 189 - Yapı Kredi Yayınları ,Josef K.Kitabı okudu
“Benim için yaşam yirmi yaşındayken bitti. Sonraki yaşamım uzatmalardan başka bir şey değildi. Loş karanlık, kıvrım kıvrım, hiçbir yere ulaşmayan bir koridor gibiydi. Fakat yaşamak zorundaydım. Her gelen günü tüm sahteliğiyle kabullenip yaşadım yalnızca. O günlerde birçok hata yaptım. Hayır, daha doğrusunu söylemek gerekirse, hatalardan başka bir şey yapmadım. Bir dönem, tek başıma kendi iç dünyama kapandım. Derin bir kuyunun dibinde tek başına yaşamak gibi bir şeydi. Dışarıdaki her şeyden nefret ettim, her şeyi lanetledim. Bir dönem de dışarı çıkıp yaşarmış taklidi yaptım. Her şeyi kabullenip duygusuzca yaşadım.Fakat tümü anlamsız şeylerdi. Hepsi göz açıp kapayıncaya kadar geçti gitti, arkalarında hiçbir şey bırakmadan. İçimdeki suçluluk duygusu ve açılan yaralardan başka.”
38 yaşındasın ve bu yaşta muhtemelen asla olunamayacak kadar yorgunsun veya daha doğrusu hiçte yorgun değilsin huzursuzsun sen..
Tuzaklarla dolup taşan bu dünyada,bir adım bile atmaya korkuyorsun..
Bu yüzden aslında iki ayağında havada...
“Hayır,” dedi öğretmen, “ama ben robot değilim, size kendi görüşümü söylemeden duramadım."
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
“Saygısızlık ettiğimi sanmıyorum,” dedi K. kurulanırken, “ama kibarlık yerine başka şeyler düşünmek zorunda kaldığım doğrudur, çünkü kendinizin de faal bir üyesi olduğunuz bürokratik sistemin rezil uygulamaları –ayrıntılarını size anlatmak zorunda değilim– benim yaşamımı tehlikeye attı."
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
"Biraz desteklenmeye, biraz dostça yaklaşıma, yolumun biraz açık tutulmasına ihtiyacım vardı, sense onun yerine yolumu kesiyordun..."
