Kısa bir geziye çıktım (o bahsettiğim ve gerçekleşmeyen uzun gezi değil) ve neredeyse üç gün (nahoş olmayan bir) yorgunluktan dolayı bir şey yapacak halim yoktu, yazacak bile, yalnızca okudum, mektubu, yazılarınızı, böyle yazıların yazılmış olmak için yazılmadıkları, bir insana giden yol üzerinde; insanın, parlak bir anda aslında hiç de ilerlemediğini, sadece her zamankinden heyecanlı, kafası dağınık bir halde kendi labirentinde dönüp durduğunu fark edene kadar giderek daha mutlu olarak yürümeye devam ettiği o yol üzerinde yer alan bir tür yol gösterici oldukları düşüncesiyle tekrar tekrar okudum. Ama her halükârda: Bunları yazan sıradan bir yazar değil.
(milena'nın mektup ve makaleleri)
Böyle yazıların sadece güzel şeyler ifade etmek için değil aynı zamanda yol göstermek için var olduklarına ikna oldum.
İnsanı mutluluktan mutluluğa sürükleyen bir yol, ta ki kişi bir aydınlanma anında labirentin içinde dönüp durduğunu, daha fazla ilerleyemeyeceğini, öncekinden daha endişeli ve daha kafası karışık bir hâlde fark edene kadar.
Sayfa 27
İyi uyunmuş bir geceden sonra hiç uyuyamadığı bir geceye kıyasla insanın kafası daha çok çalışıyor.
Herkesin en az bir defa başına gelmiştir..
Sanki biri yatıp uyuyacağına telefon başında oturuyor, kafası koltuğun arkalığında içi geçmişken ara ara yerinden sıçrayıp telefona bakıyor. Şahsen çok iyi anladığım bir durum...
Sayfa 26 - İndigo yayınlarıKitabı okudu
"Kafka" kafası
Cennette yaşamak üzere yaratılmıştık ve cennet bize hizmet etmek için düzenlenmişti. Sonra yazgımız değiştirildi; cennetin yazgısında da bir değişiklik oldu mu, bu hiçbir yerde belirtilmiyor.
