Kahinin konuşması..
"_ve insanların üzerine büyük bir keder çöktüğünü gördüm.En iyiler usandilar eserlerinden.
Bir öğreti doğdu,bir inanç eşlik ediyordu ona:'Her şey boş ,her şey aynı,herşey geçti bitti!
Ve tüm tepeden yankılandı:'Her şey boş ,her şey aynı,herşey geçti bitti!'
Elbette ürün aldık:ama neden tüm ürünlerimiz çürüdü,karardı?Ne düştü son gecede hayırsız aydan aşağıya?
Bosunaydı tüm emekler, şarabımız zehir oldu,kem bir göz soldurdu tarlalarımızı ve yureklerimizi.
Kuruduk hepimiz ;üzerimize ateş düştüğünde kül gibi saçılıyoruz:_evet,ateşi bile usandırdık biz.
Tüm kuyular kurudu bize,deniz bile çekildi.Tum yer yarılmak ister,ama derinlik yutmak istemez!
'Ah nerede artık,içinde boğulabilecek bir deniz ':böyle çınlıyor yakınmamız_sığ bataklıkların üstünden.
Sahiden,ölmek için bile çok yorgundum;şimdi uyanığız hâlâ ve devam ediyoruz yaşamaya mezar odalarında!
Sayfa 132Kitabı okudu
"Delphoi yazıtında "bilgelik insanın kendisini bilmesidir." diye yazar. Ben de bu görüşteyim. Genelde böylesine tapınaklarda misafirlere hoş geldiniz türünden bir şeyler yazılır. Oysa burada insanların mutlu ve keyifli olmalarındansa bilge olmaları amaçlandığı için girişte bu tür bir ifade yer alır. Evet, tanrı tapınağa gelen insanlara bu şekilde selam verir. Zannedersem bu sözlerin yazarı da aynı fikirdeydi. İçeri giren insanlara bilge olmaları öğütlenirken, bu ifade adeta bir kâhinin konuşması gibi dolambaçlı bir yoldan ifade ediliyordu. Yazıtta yazanlar ve benim inancıma göre insanın kendisini tanıması ve bilge olması aynı şeydir."
Sayfa 63 - Kritias, Kharmides'tenKitabı okudu
Octavio Paz'ın muhteşem incelemesi
VVilliams’ın taklide dayalı olmayan gerçekliği, onu diğer iki şaire
yaklaştırır: Jorge Guillen ve Francis Ponge. (Burada da ,etkilenmelere değil, rastlantılara işaret ediyorum.) Jorge Guillen’in bir dizesi, onların simgelere duyduğu ortak tiksintiyi dile getirir:
“Tanrısal bir amaç olmaksızın cıvıldıyor küçük kuşlar” Tanrısal amaç ortadan
Sayfa 22 - pdfKitabı okudu
