Kal deseydin gitmezdim
Kanyak bir şey yapmazdı
Gözlerim yağmura geliyor.
Sayfa 56Kitabı okudu
Baksaydın korkmayıp gözlerime. Sana keşkelerimi sunacaktım, terk etmeden bahar kıpırtısı içimi. Yalpalamayacaktım bugünlerde, yarınlara inançsızlığımla... Ve biliyor musun, "Kal," deseydin, rüzgarlarla getirdiğin son hecemle kavrulacaktı bahar bitimi...
''Nefesimin gün gündelik faslında,
Yer demirden gök bakırdan aslında,
Ki doyumun haddi olmaz vaslında,
Gel bu akşam kal'' deseydin kalırdım.
Sayfa 86
Ah be anne...
"Taşa oturma karnın ağrır diyeceğine Aşık olma kalbin acır" deseydin keşke.
Bu yeryüzünde, avarelik kasırgasının güzergahında, beni bir yere bağlayan tek bağ koptu. Eğer kal deseydin, kalmam gerektiğini bilirdim. Git deseydin, gitmem gerektiğini bilirdim. Ama şimdi kalsam niçin kaldığımı, gitsem niçin gittiğimi bilmeyeceğim. Bir insanın ya gitmesi ya da kalması gerektiğini nasıl düşünmedin? Ben şimdi bu iki zıt arasında çaresizim. Aşkın serbest bıraktığı kimse, nasıl olması gerektiğini bilmeyen bir oluştur.
Ah be anne...
"Taşa oturma karnın ağrır diyeceğine Aşık olma kalbin acır" deseydin keşke.
Baksaydın korkmayıp gözlerime, sana keşkelerimi sunacaktım. terk etmeden bahar kıpırtısı içimi... yalpalamayacaktım bugünler de, yarınlara inançsızlığımla... ve biliyor musun "kal" deseydin. rüzgarlarla getirdiğin son hecemle kavrulacaktı bahar bitimi...
Sayfa 264Kitabı okudu
Ah be anne...
Taşa oturma karnın ağrır diyeceğine Aşık olma kalbin acır" deseydin keşke.
Hadi hoşça kal dedi Rogojin. Yarın ben de gidiyorum. Kötü anma beni! Bak ne diyeceğim, sorusuna cevap vermedin dostum? Mutlu musun?
Prens sınırsız bir hüzün içinde karşılık verdi:
-Hayır, hayır değilim!
Güldü Rogojin
-Bir de evet deseydin bari!
Dönüp arkasına bakmadan uzaklaştı.
Sayfa 581Kitabı okudu
Ah be anne...
"Taşa oturma karnın ağrır diyeceğine Aşık olma kalbin acır" deseydin keşke.
